Walls Could Talk

Καμία Καταπίεση Δεν Αξίζει Τον Πόλεμο Μιας Χημείας Στο Όνομα Ενός Εγωισμού

Και γυρνάς και κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι τι είναι εκείνο που τα έκανε όλα τόσο περίπλοκα; Αναρωτιέσαι γιατί άλλαξαν έτσι οι συνήθειες και οι επιλογές. Γιατί μεγάλωσαν τόσο τα στάνταρ και οι αυτοπεποιθήσεις και η ανάγκη για μοναχικότητα έγινε ξαφνικά επιλογή επιθυμητή; Βλέπεις πως όλοι σχεδόν γύρω σου δεν συμπεριφέρονται όπως κάποτε, τότε που γνώριζες τι είχες με τον άλλον, απλά και μόνο μ' ένα άγγιγμα ή μ' ένα φιλί. Τότε που απλά ήξερες ότι ο άλλος ήταν δικός σου και είχατε κάτι ξεχωριστό και κοινό μεταξύ σας, δίχως να περιπλέκονται τα πράγματα. 

Πλέον δεν υπάρχει αυτό. Άλλαξαν τόσο οι καιροί, οι εποχές και άλλαξες και εσύ, γιατί απλά προσαρμόστηκες στα θέλω του τωρινού status. Κοιτάζεις γύρω σου ανθρώπους που είναι μαζί, μοιράζονται στιγμές και όμως δεν ξέρουν αν υπάρχει αυτή η κοινή σύνδεση. Συναισθήματα παγωμένα και ανάγκες παρατημένες στο pause μόνο και μόνο για να καλυφθεί αυτή η ενοχλητική μοναχικότητα. 

Ναι, τα πράγματα έχουν όντως αλλάξει. Τα στάνταρς είναι πιο ανεβασμένα από ποτέ. Οι άνθρωποι αναθεώρησαν λόγω συνθηκών, μα αν κάτσεις και αναλύσεις όλα εκείνα τα ίσως που κρύβονται πίσω από τόσες κυνικές αντιδράσεις, μάλλον τότε καταλάβεις γιατί αξίζει να προσπαθείς για το καλύτερο για σένα. 

Οι καταστάσεις και οι συνθήκες πάντα θ' αλλάζουν. Οι δικαιολογίες και εκείνες. Ίσως να είναι ίδιες αλλά πάντα καμουφλαρισμένες με ξεχωριστές αιτίες. Υπάρχουν τόσοι που δειλιάζουν, όμως όλοι έχουν μία κοινή ανάγκη. Να αγαπηθούν και να αγαπήσουν. Αν υπάρχει αυτή η χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων, οι επιθυμίες τους γίνονται κοινές και αμοιβαίες. Κανένα όριο ή στάνταρ της εποχής, καμία αλλαγή στις συνθήκες δεν θα επηρεάσει την ανάγκη τους αυτή. Δεν χρειάζεται να επεξηγούμε συνέχεια τι συμβαίνει μεταξύ μας. Κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα. Εμείς χανόμαστε στην πολυπλοκότητα του έρωτα. 

Όσο και αν αλλάζουν οι συνθήκες, τα συναισθήματα μένουν πάντα ξεκάθαρα και αυθεντικά. Καμία καταπίεση δεν αξίζει τον πόλεμο μιας χημείας στο όνομα ενός εγωισμού. Δεν θέλει μαγκιά να βγαίνεις μετέωρος από έναν πόλεμο με τον εγωισμό σου. Θέλει δύναμη να προχωράς και να πηγαίνεις πιο κοντά στο επιθυμητό σου. Κάθε εμπειρία σου γίνεται ένα σκαλοπάτι για να ανέβεις πιο ψηλά στο να μάθεις να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Ζεις και μαθαίνεις. Δίνεις μάχες και τις νικάς γιατί έμαθες να κατακτάς αυτό που θες πραγματικά. Πας κόντρα στο ρεύμα αυτής της δήθεν εποχής. Πας κόντρα σε όλους εκείνους που υποβιβάζουν την ουσία, για μια ανούσια σαρκική ανάγκη της στιγμής. 

Μόνο όμως όσοι έχουν μάθει να ζουν το πραγματικό συναίσθημα σε όλη τη ρεαλιστικότητα του, θα καταλάβουν πως οι επεξηγήσεις δεν ταιριάζουν σε εκείνο. Καμία λέξη και καμία φράση δεν συγκρίνεται με όλα εκείνα που σε κάνουν να νιώθεις. Και ξέρεις πως αυτό είναι πλέον εκείνο που αποζητάς. Πραγματικό και ρεαλιστικό συναίσθημα.