Walls Could Talk

Περαστικός

Κοιτάζω από το παράθυρο τους περαστικούς και κάπως έτσι εύχομαι να ήταν και εκείνος στη ζωή μου.

Ένας απλός περαστικός.

Να περνούσε απ' έξω από την καρδιά μου χωρίς να βηματίσει μέσα της.

Να μην άπλωνε τα χέρια του πάνω μου, να μην άγγιζε την ψυχή μου, να μην άγγιζε εμένα.

Το μυαλό μου είναι κυριευμένο από την μορφή του, τα λόγια του, τις κινήσεις του, τα πάντα του.

Έφυγα, έτρεξα μακριά του, για την ακρίβεια με έδιωξε.

Μα η ψυχή του ούρλιαζε να μείνω πίσω μαζί του.

Η καρδιά του και κάθε χτύπος της, φώναζε να μείνω να παλέψω, μα πως θα περιπλανιόμουν μέσα στο χάος του κενού του εαυτού;

Κουράστηκα να ζω έτσι.

Φοβάμαι να δώσω και άλλο λίγο από τον εαυτό μου σε κάτι που δεν έχει ουσία.