Έντονα. Όλα τα νιώθεις τόσο έντονα και σε τόσο μεγάλο βαθμό και το δείχνεις. Δεν σε νοιάζει αν φαίνεσαι παράλογη. Δεν σε νοιάζει αν ο υπερβολικός σου χαρακτήρας τον τρομάξει, γιατί πολύ απλά θέλεις να νιώσει και εκείνος όλα αυτά που σε κάνουν να ξεχνάς τον εαυτό σου και να γίνεται ένα με τον δικό του. Σ' αυτή την περίπτωση δεν περιμένεις να πάρεις κάτι πίσω. Δεν περιμένεις να νιώσεις ότι και εκείνος θα ξεσπάσει και ξαφνικά θα σε γεμίσει όπως εσύ με την υπερβολή του. Δεν σε νοιάζει αν δίνεσαι. Το μόνο που έχει σημασία είναι να χαθείς σ΄εκείνον. Να του δείξεις πως είναι να γίνεσαι ένα μαζί του, να χάνεις τον εαυτό σου, αλλά να τον βρίσκεις στα μικρά κομμάτια που μοιράζεται μαζί σου. Δεν σε νοιάζουν τα όρια. Άλλωστε ποιος είπε ότι στον έρωτα χωράνε στερεότυπα και όρια; Κανένα μέτρο. Καμία θεωρητική κόκκινη γραμμή. Καμία ταμπέλα ότι πρέπει να σταματήσεις να δίνεσαι. Όλα δείχνουν μόνο το πόσο σωστό είναι να νιώθεις τόσο έντονα μαζί του.
Νιώθεις και αναπνέεις για εκείνον. Επηρεάζεσαι από τις λέξεις που ακούγονται από τα χείλη του και λυτρώνεσαι από τα χάδια των χεριών του. Θέλεις την υπερβολή. Δεν σου φτάνει το λίγο ή το πολύ που σου δίνει και γκρινιάζεις γι΄αυτό. Ζεις την στιγμή και προσπαθείς να την παρατείνεις με όλο σου το είναι, σα να γεννήθηκες με προορισμό μόνο τις στιγμές μαζί του. Ελέγχεσαι από τον έρωτα σου για εκείνον και δεν σε νοιάζει καν το τι υποτίθεται θα έπρεπε να κάνεις. Παραδίνεσαι αλλά δεν σε νοιάζει, γιατί θες να το ζήσεις. Παραλογίζεσαι όμως. Ξέρεις ότι κάποτε αυτό που δεν σου φτάνει εσένα, ίσως κουράσει εκείνον. Κάθε καμπανάκι μέσα σου, χτυπάει και κάθε ταμπέλα ότι όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, αναβοσβήνει ασταμάτητα. Ακόμα και τις στιγμές που δεν θες να το δεχτείς ξέρεις πως αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και τότε τι θα γίνει; Πως θα μαζέψεις όλα τα κομμάτια σου; Πως θα κερδίσεις και εκείνα που έδωσες χωρίς τύψεις; Πως θα είσαι ξανά ο εαυτός σου, από την στιγμή που τόσο καιρό ζούσες με τον μισό σου, γιατί ο υπόλοιπος βρισκόταν χαρισμένος σ΄εκείνον;
Τότε θα καταλάβεις πως δεν είσαι σε θέση να προχωρήσεις. Και τότε θα ξέρεις ότι όλα αυτά έγιναν γιατί δεν κράτησες τα κομμάτια του εαυτού σου κοντά σου. Γιατί παραδόθηκες τόσο εύκολα σε κάτι που σ' έκανε ακόμα και τις ώρες που ανέπνεες να μην μπορείς στην ουσία να νιώσεις κάτι διαφορετικό πέρα από τον έρωτα που είχες δώσει σε εκείνον.
Όμως άξιζε. Νιώθεις ότι άξιζε κάθε γαμημένο λεπτό από όλα τα κομμάτια που έσκιζες από πάνω σου και τα μοιραζόσουν μαζί του. Άξιζε και το λίγο και το πολύ και ας έμεινες χωρίς εκείνον. Άξιζε γιατί εσύ είχες προσπαθήσει. Είχες δώσει τον εαυτό σου. Ήξερες ότι ο έρωτας έτσι ήταν και δεν μπορούσες να δώσεις κάτι μέτριο ή χλιαρό. Δεν θα σε γέμιζε αυτό. Φυσικά ζεις την κάθε στιγμή με υπερβολή, με ένταση, ακόμα και τις στιγμές που ψαρεύεις πίσω τα κομμάτια σου. Ακόμα και εκείνες τις στιγμές είσαι υπερβολική. Μα αξίζει και αυτό. Και ο λόγος είναι διότι είχες φυλάξει το καλύτερο κομμάτι σου μέσα σου. Εκείνο που ο άλλος δεν μπορεί να πάρει τόσο εύκολα, παρά μόνο αν το κερδίσει. Και εκείνο το κομμάτι σε βοήθησε να μην σκορπιστείς, αλλά να μοιραστείς. Και το γνωρίζεις μόνο εσύ. Το κομμάτι της δύναμης σου.
Και τότε σηκώνεσαι και προχωράς χωρίς εκείνον. Ποτέ δεν μετανιώνεις όμως. Το περίπλοκο ακόμα και στην υπερβολή του φαντάζει ερωτεύσιμο. Τα δίνεις όλα χωρίς να περιμένεις να πάρεις κάτι. Μόνο τότε νιώθεις ελεύθερη. Μόνο τότε ξέρεις ότι είσαι ο εαυτός σου και ότι αξίζει, όποιο και αν είναι το τέλος.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
