Car Wash Boys Series 6: Jefti Tinamisan

CHAPTER SEVEN

ALAS-TRES ng madaling araw. Nagising si Samantha sa nag-iingay na cellphone niya. Kinusot muna niya ang mga mata niya. Bago bumangon at kinuha ang cellphone niya. Two missed calls and one message. Nagtaka siya dahil si Jefti pala ang tumatawag. Nang i-open niya ang message, tanging emoticons na malungkot ang laman ng mensahe nito. Napangiti siya. Kung ganoon, may problema si Jefti.

Mabilis siyang nagbihis at lumabas ng bahay. Nakita niyang bukas ang ilaw sa loob ng Jefti's. Pero sarado sa may harap, kaya sa Employee's Entrance siya dumaan papasok, na matatagpuan sa bandang likod.

Pagdating niya doon, nakita niyang may isang mainit na tasa ng kape sa harap nito, habang nakaupo ito at sapo nito ang noo. Bahagya itong nakatalikod mula sa kinatatayuan niya kaya hindi niya makita ang mukha nito.

"Jefti," tawag niya dito.

"Come closer," sagot nito.

"Anong problema mo?" tanong niya paglapit dito.

Nagulat siya dahil sa pagharap nito. Tumambad sa kanya ang labi nitong may bahid ng dugo at ang kilay nitong bahagyang pumutok kaya umagos din ang dugo sa pisngi nito. And most of all, he looks miserable.

"My God, Jefti! Anong nangyari sa'yo?" gulat niyang tanong.

Napuno ng pag-aalala ang dibdib niya. Bukod noong nakaraang buwan na may humarang sa kanila. Ngayon lang niya nakitang nagkaganito ang mukha nito.

"Napaaway ako sa Bar." Simpleng sagot nito.

Napakunot-noo siya. Parang hindi niya mapaniwalaan ang narinig niya mula dito. Hinawakan niya ang mukha nito, pero naigik naman ito sa sakit.

"Ano? Kailan ka pa natutong makipag-away? Saka, bakit amoy alak ka? Marami kang nainom? Tapos nakuha mo pang mag-drive?" sunod-sunod na tanong niya dito na may kasamang sermon.

"Binangga ako eh, tinulak ko siya. Ayun, sinapak n'ya ko ng dalawang beses. Ako, tatlo ang ginanti ko." Natatawa pang sagot nito.

Napailing siya. "Parang hindi ikaw ang kaharap ko ngayon." aniya.

"Puwede mo bang gamutin ang sugat ko?" tanong pa nito, na parang wala itong narinig sa sinabi niya.

Umingos siya. "Ano pa nga ba? Sa susunod, kung gusto mo ng palaging may sasapak sa'yo. Sabihin mo lang, dahil ako na mismo gagawa n'yan sa'yo!" naiinis na wika niya dito.

Nakakunot ang noo na tinitigan siya nito. "Galit ka ba?" tanong nito.

"Ewan ko sa'yo!" pambabara niya dito.

Kinuha niya ang first aid kit nito sa pribadong opisina nito. Saka ginamot ito. Habang dinadampian niya ng bulak na may betadine ang sugat nito. Wala itong ginawa kung hindi ang dumaing sa sakit.

"Ngayon, aray! Kaninang nakikipagsapakan ka wala kang nararamdaman?" pagpapatuloy pa niya sa panenermon dito.

"Meron akong naramdaman kanina," seryosong wika nito.

"Ano? Sabihin mo sa akin kung may problema ka."

"Galit. Iyon ang nararamdaman ko."

Pinag-aralan ni Sam ang emosyon sa mukha nito. Tama ito, may galit nga sa mga mata nito. Ngunit naroon din ang sakit.

"Kanino? Bakit hindi mo sinasabi sa akin na may problema ka?"

Umiling si Jefti. "Wala ito."

"Jefti."

"I said it's nothing." Giit nito.