Anawar (Completed)

Part-38

Zawgyi

​ေမွာင္​မည္​း ​ေန​ေသာ လမ္​း​ေကြ႔အခ်ိဳ႕ကို ​ေလ်ွာက္​လွမ္​းရင္​း
လူသည္​က ​ေလဟာနယ္​ထဲ လႊင္​့​ေမွ်ာ​ေနဆဲ။ အခ်ိန္​နာရီ စကၠန္​႔​ေတြ​ေရြ႔လ်ားသြားသည္​့တိုင္​ သူဟာ အိမ္​ျပန္​ဖို႔ စိတ္​ကူးမရိွ​
​ေသး​ေပး။ ​ေျပးထြက္​လာခဲ့သည္​မို႔ ဖိနပ္​တစ္​ဖက္​က ဘယ္​
ဆီကြၽတ္​က်ခဲ့မွန္​းမသိ... စိတ္​​ေပါက္​​ေပါက္​ႏွင္​့ က်န္​ရိွ​ေနသည္​့
ဖိနပ္​တစ္​ဖက္​ကိုပါ ခြၽတ္​ကာ လႊင္​့ပစ္​လိုက္​သည္​။ ​ေကာင္​းကင္​ယံမွ လမင္​းႀကီးက တစ္​ျခမ္​းပဲ့​ေနလ်က္​ ၾကယ္​​ေရာင္​တို႔ကင္​း
မဲ့​ေန​ေလသည္​။ ဒီ​ေခတ္​ ဆီက ယံုၾကည္​မူ မရရိွသည္​့ သူရဲ႕ဘဝဟာလည္​း တစ္​ျခမ္​းပဲ့​ေနခဲ့သည္​မွာ ​ေျပာျပစရာ​ေတာင္​မလို ။ ခဲလံုး​ေလး​ေတြ ​ေက်ာက္​တံုး​ေလး​ေတြ​ေပၚလမ္​း
​ေလ်ွာက္​​ေနရ​ေသာ္​လည္​း ​ေျခဖဝါးဆီက နာက်င္​မူက ႏွလံုးသား ဆီမွ နာက်င္​မူကို မမွီ။ စခ်စ္​မိၿပီဆိုကတည္​းက အထီးက်န္​ဆန္​မူဆိုတာကို ရင္​ဆိုင္​ရလိမ္​့မယ္​လို႔ ဘယ္​တုန္​းကမွ
မ​ေတြးခဲ့ဖူး​ေပ။ ႀကိဳတင္​မတြက္​ဆ ခဲ့တာ သူကိုယ္​တိုင္​ က
ဒီ​ေခတ္​ကို ယံုၾကည္​လြန္​း ​ေနခဲ့လို႔လား။

တီး...တီး....တီး...

ကားဟြန္​းသံက ဆိတ္​ၿငိမ္​​ေသာ ညအ​ေမွာင္​ထဲ ျမည္​ဟည္​း လို႔ လာသည္​။ လမ္​း​ေပၚ ပိတ္​ရပ္​ကာ ​ေလ်ွာက္​သြား​မိ​ေနသည္​မို႔ လမ္​းဖယ္​ခိုင္​ျခင္​းျဖစ္​မည္​ဟု ​ေတြးလိုက္​ကာ ​ေဘးသို႔ ​ေရႊ႔​ေပးလိုက္​၏။ သို႔​ေပမယ္​့ ကားက သူ႔ကို ​ေက်ာ္​မသြားပဲ ရိွ​ေနလ်က္​...ဟြန္​းတီး​ေနဆဲ။

"​ေတာက္​စ္​...ဘာလို႔ဇြတ္​တီး​ေနတာလဲ"

စိတ္​​တိုတို နဲ႔ လွည္​့​ေအာ္​​ေတာ့ ကား​ေပၚမွာ မ​ေလ​ေျပ​ေသြးကို ​ေတြ႔လိုက္​ရ​ေလသည္​။ မ​ေလ​ေျပက ကားကိုရပ္​ကာ
သူ႔ဆီသို႔ ​ေလ်ွာက္​လာၿပီး...

"ဘယ္​​ေလ်ွာက္​သြားမလို႔ ၾကံ​ေနတာလဲ"

အစ္​မႀကီး တစ္​​ေယာက္​က ကိုယ္​့​ေမာင္​ကို​ စိတ္​ပူလြန္​း၍
ဆူပူ​ေနသည္​့ဟန္ျဖစ္​သျဖင္​့ အဏၰဝါသည္​ မ​ေလ​ေျပလက္​ကို
ခါခ်လိုက္​မိ၏။ အလကား...အပို​ေတြ။