(zαωgуι)
ေဆးရံုကျပန္လာၿပီးထဲက
က်ေနာ့္ကိုစကားေျပာဖို႔မေျပာနဲ႔
မ်က္လံုးေလးနဲ႔ေတာင္မၾကည့္ဘူး
အလုပ္မ်ားတဲ့မားတို႔လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔အဆင္မေျပတဲ့က်ေနာ့္ကို
ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔အလုပ္တစ္ခုပိုမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး
သူ႔အိမ္ကိုေခၚခ်လာတယ္
အခုလည္းအခန္းျပင္က.ဝရံတာမွာဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔
ဘာလုပ္ေနလဲမသိဘူး
မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ံဳ႕ထားလိုက္တာလည္းမ်က္ခံုးႏွစ္ခု
တတန္းတည္းျဖစ္ေတာ့မယ္
သူအဲ့လိုေနေနရင္ဒီမွာေနစရာေနရာမ႐ွိဘူး
သူ႔ပန္းအိုးကိုခြဲလိုက္မိလို႔အဲ့လိုျဖစ္ေနတာပဲေနမွာ
သူမ်ားလည္းနာသြားတာပဲကို
မျမင္တာလားပဲ....
မုန္းလိုက္တာ အဲ့လူႀကီးကိုမုန္းတယ္ မုန္းတယ္
'မုန္းတယ္'
'ဘာေတြေျပာေနတာလဲ
ဘယ္သူ႔ကိုမုန္းေနတာလဲ
ငါမင္းကိုဘာလုပ္မိလို႔လဲ'
မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ထားတာကိုမေျဖေသးပဲေမးလားတဲ့သူ
ဟင္ငါဘာေျပာလိုက္မိလို႔လဲ
မဟုတ္မွလြဲေရာ
စိတ္ထဲမွာေျပာေနတာကို ပါးစပ္ကေနထုုတ္ေျပာလိုက္မိတာလား
သြားၿပီ သြားပါၿပီ ေ႐ွာင္က်န္႔ေရ...
'ဘ..ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး
ဒီတိုင္းေယာင္ၿပီးေျပာလိုက္တာ
ဘာမွမဟုတ္ဘူး'
'ဆန္ျပဳတ္သြားျပဳတ္လိုက္အံုးမယ္
ၿပီးရင္စားၿပီးေဆးေသာက္ရမယ္
ေဆးေသာက္ၿပီးရင္စာရင္း႐ွင္းၾကတာေပါ့
ကုတင္ေပၚမွာၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေန
လႈပ္ကိုမလႈပ္နဲ႔ ၾကားတယ္ေနာ္'
'ဟုတ္'
ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့
အခန္းထဲကထြက္သြားတဲ့သူ
'စာရင္း႐ွင္းမယ္ဆိုတာဘာလဲ
ငါ့ကိုပန္းအိုးခြဲလို႔မ်ား႐ိုက္မလို႔လား
ဟာ..မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး
ငါ့ေကာေကာကအဲ့ေလာက္စိတ္မပုတ္ဘူး
ဟင့္ ဒီေန႔ပံုစံအရေတာ့႐ိုက္ရင္ေတာင္႐ိုက္ႏိုင္တယ္
ငါ့ထက္အသက္ႀကီးတယ္ဆိုၿပီးအႏိုင္က်င့္ေတာ့မယ္ထင္တယ္
ဟင့္..ဟင့္ မုန္းလိုက္တာ
ေန..ေနပါအံုးငါကဘာလို႔ငိုေနရတာတုန္း'
