(zαωgуι)
မ်က္လံုးကိုလံုးဝမဖြင့္ပဲ
ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္
က်ေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္
'ဟင္ ဘ...ဘာကိုေၾကာက္တာလဲကေလးရယ္'
'က်ေနာ့္ကိုစိတ္ပ်က္သြားၿပီလားဆိုၿပီး
က်ေနာ့္ကို ညီေလးတစ္ေယာက္ထက္မပိုဘူးလားဆိုၿပီး
က်ေနာ္..က်ေနာ္ေလ
ေကာေကာေအးတိေအးစက္လုပ္ေနလည္း
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေပမယ့္ အဆင္ေျပတယ္
ဆူေနလည္းရတယ္ အနားမွာမေနနဲ႔ဆိုၿပီးေမာင္းထုတ္လည္းဘာမွမျဖစ္ဘူး
က်ေနာ္ အျမဲကပ္တြယ္ေနခြင့္႐ွိတယ္ေလ
ဒါ..ဒါေပမယ့္ ညီေလးတစ္ေယာက္လိုပဲဆိုတာႀကီးနဲ႔
ညီအစ္ကိုလိုစည္းျခားလိုက္မွာႀကီးကိုက်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူး
အျမဲက်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ေနတာေတြမရႏိုင္ေတာ့မွာ
တကယ္ တကယ္ေၾကာက္တယ္'
မ်က္လံုးအတင္းမိွတ္ၿပီးေျပာခ်င္ရာေျပာေနတဲ့အေကာင္ေပါက္ေလး
ေျပာခ်င္ရာေတြဇြတ္ေျပာၿပီးကုတင္ေပၚကေျပးဆင္းမလို႔လုပ္ေနေတာ့
လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး
'ဒါဘယ္လဲ'
'.......'
'ေျပာခ်င္တာေတြေျပာၿပီးတစ္ဖက္လူေျပာမွာကိုနားမေထာင္ေတာ့ဘူးလား'
'.......'
ၿငိမ္က်သြားေတာ့မွာ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာသြားထိုင္ၿပီး
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္
မ်က္ရည္ေတြလွ်ံက်ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးကို
ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့မွ
'အခုကစၿပီးေျပာတဲ့စကားကို
ေသခ်ာနားေထာင္ရမယ္ေနာ္
ဟုတ္ၿပီလား'
ေခါင္းၿငိမ့္ျပတဲ့ကေလးေလး
'ဟုတ္ၿပီ
ေအးတိေအးစက္ဆက္ဆံမိတာအတြက္ေတာင္းပန္တယ္
ကိုယ့္ကိုစိတ္ပ်က္ၿပီးကိုယ့္အနားကထြက္သြားေစခ်င္ခဲ့တာ
ေမာင္းထုတ္တယ္ဆိုတာကလည္းကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုကိုယ္လက္မခံႏိုင္လို႔
အတင္းျငင္းဆန္ခဲ့မိတာ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကေလးကိုပဲနာက်င္ေစခဲ့မိတယ္
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္းထပ္တူနာက်င္ခဲ့ရတယ္
ေတာင္းပန္ပါတယ္ကုိယ့္ကေလးရယ္
ေတာင္းပန္တယ္
ကိုယ္..ကေလးကိုဒဏ္ရာေတြပဲေပးမိတယ္
ခ်စ္တယ္ ညီေလးတစ္ေယာက္လို
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို တစ္သက္လံုးတူတူ႐ွိခ်င္ၿပီးကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခ်င္တဲ့လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကေလးကကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲမွာေနရာယူထားခဲ့တာၾကာၿပီ
ကိုယ့္ကေလးငယ္'
