Kendimi bulma hikayem

25.08.19 saat:13.12

Akşamdan sonra biraz daha iyi hissediyorum.
Bugün daha sakin daha olumluyum.
İlaçların etkisi de olabilir.
Aslında insanların kullanması gerekirken ben kullanıyorum.
Kesinlikle bu ilaçları onların kullanması gerekli hasta ettikleri insanların değil.
Arada akşam yaşadığım gibi oluyorum.
Ne kadar mutluysam bir anda
Melankolik, depresif, hüzünlü, yalnız, mutsuz olabiliyorum.
22 senenin birikmişliği var aslında bu normal değilmi?
Bir zamanlar kendime çok kızıyordum kendimi sürekli suçluyordum.
Sanki hata hep bendeymiş gibi.
Sonra anladım ki insanın kendinden başkası yok kendime sıkı sıkı sarılmaya başladım.
Artık kendime daha şefkatliyim.
Size burda küçük bir tavsiye ne olursa olsun kendinize kötü davranmayın.
Ona kocaman sarılın.
Özellikle çocukluğunuza her şey o zaman başlıyor zaten.
Umutlar, umutsuzluklar, mutluluklar mutsuzluklar, sevinçler, üzüntüler...

Saat: 15.09
Her yaşadığım durumdan sonra
Kendi kendime kararlar alıyorum.
Ama karşımdakilerin bunu anlayabilecek kapasitede olduğunu düşünmüyorum.
Şu noktada egoist olarak gözükebilirim.
Ama artık şu noktadan sonra öyleyim.
Çünkü siz bir şeyler için üzülürken karşınızdaki üzülmeseydin der.
Bana yeteri kadar vakit ayırdın mı dediğinde,
Demek ki ben sana bu kadar vakit ayırmak istemişim der.
Ama ben artık içimde hiçbir şeyi tutmamaya karar verdim.
Artık içimden nasıl geliyorsa onu söyleyip öyle  davranıcam.

Saat:17.01
Bugün sürekli yazmak istiyorum.
Farkettim ki bu yazdıklarım beni çok rahatlatti.
Belkide artık yapacak bir şey bulmuşumdur.
Bunları kağıda döktüğüm zaman da rahatlıyorum.
Ama birilerinin okuyup bu satırlardan kendine bir şeyler bulabilecek olması galiba daha iyi geldi.
Kimse benim umudum olmadı belki ben birilerinin umudu olurum diye.
Yazarken heyecanlanmaya başladım.
İlk başta bu kadar heyecanlanmamıştım.
Bunun nedeni artık hiçbirşeye karşı hevesim yok.
Biraz hevesten bahsetmek istiyorum.
Heves kelimesi eşittir umut sanki.
Heves ilk adımın heyecanı
Heves yeni şeylerde heyecanlanmak
Heves yapmadığın bir şeyi ilk defa yapmak
Heves sanki ilklerin kelimesi
Şuan çağrısım yaptı.
Okula ilk başladığımızdada ilkokul deriz.
Okula başladığımızdada çok hevesliyizdir ama genel olarak sonra yavaş yavaş azalmaya başlar. Çünkü artık hiç birşeyi ilk defa yapmıyoruzdur.
O yüzden ilkler her zaman çok önemlidir benim gözümde.
Düşünüyorum önceden her şeye ne kadar hevesliymişim ve sonrasını görüyorum.
Bazi şeyleri yapmak için insanlara karşı çok fazla beklenti ve ısrarda bulunmuşum.
Ve artık bir şeyi ilk söylediğimde onay almak istiyorum yada artık teklif sunmuyorum.
Yalnızlığı belki de ben istiyorum dicektim ki
İçimde ki ses şöyle söylüyor onlar böyle olmasaydı sen böyle olmazdın...

Saat:19.59
Belki de ikinci bir karar verme vakti gelmiştir.
İki seçenek var ve her zaman birisini seçmekten korktum galiba bu da beni bir çıkmaza sürükledi.
Ya kızdığımı belli etmem gerekiyordu. Ya da sanki hiç bir şey olmamış gibi devam edip rol yapıp etrafa sahte gülücükler saçıcaktım.
O yüzden hep iki kişi vardı. Bu beni çok yordu.
Yalnız kalmamak için hep rol yapmayı seçiyordum.
Ama sorun şu ki yine de yalnızım.
Ve artık doğru veya yanlış karar benim kararım ve sorumluluğu bana ait diyerek artık rol yapmamayı seçiyorum. Artık herkese karşı açık olup tepkimi belli edip içimden geçenleri söylemek istiyorum.
Üzülmüş kırılmış benimle arkadaşlığını bitirmek istiyormuş hiç umrumda değil.
Kim nasıl düşünmek istiyorsa öyle düşünsün.
Çünkü artık onlar düşünsün.
Şuan bunları kendime söyleyebildiğim ve yazdığım için çok mutluyum.