Një lamtumirë më pak

15

➺❧➺❧✿❀➺❧➺❧

E njihja këtë rrugë dhe e dija shumë mirë se ku donte të ndalonte, s'kishte ku të shkonte tjetër.

"Pse nga të gjithë vendet e mundshme zgjodhe parkun e lojërave?" E pyes.

Ajo nuk e priste që unë të flisja kaq papritur ndaj dhe u hodh përpjetë.
"Ruth më trembe! Pse dreqin më flet kaq pranë veshit si maniak."

Ajo zbërthen rripin e sigurimit dhe del jashtë, larg meje.

"Nuk më ktheve përgjigje o bipolare! Çfarë kërkojmë këtu në orën 10? Duhet të kishim mbërritur në Harvey..."

"Një xhiro dhe do ikim Ruth. Kënaqemi si për herë të fundit. Kur të mbërrijmë në shtëpi s'ke për të dalë më. Babi është me nerva dhe kemi për të ngrënë një dënim të mirë." Ajo po më nxirrte inatin.

"Mos më bërtit mua! Është faji yt ky. Unë të thashë që në fillim që do zbuloheshim." Filloj të ngrej zërin paksa e inatosur.

Morgan shfryn dhe vendos duart në bel dhe më sheh.
"Si e mori vesh babi meqë ra fjala?"

"Me sa duket teze Meri paska blerë më në fund një telefon dhe njeriu i parë që vendosi të telefononte kishte qenë babi."

"Oh perëndi! Teze Meri më në fund një hap drejt së ardhmes." Tallet ajo.

I hedh një sy të shpejt telefonit për të parë orën dhe e fus sërish në xhep.

"Nejse Morgan, përse erdhëm këtu? Bë çfarë ke për të bërë shpejt sepse po vete vonë."ia pres shkurt.

Ajo ngre duart lart në shenjë dorëzimi. "Qetësohu për atë zot. Erdhëm vetëm për një xhiro në karusel plus që babi është me nerva deri në fyt gjithsesi s'ka ku të vejë më keq edhe po shkuam vonë."

"Do i themi që shtypëm një lop rrugës."

"E para nuk 'erdhëm' ti erdhe dhe më more dhe mua me vete. Tani shko bë atë xhiron, unë do shkoj te blej një bidon me ujë që të shplaj gojën nga shija e keqe e naftës dhe ndonjë çamçakëz me mente." Sa bëj të largohem për të shkuar drejt një stende me ushqim ajo më mbërthen krahun.

"Po tani çfarë?"

"Ti do vish me mua."

"Jo."

"Po."

"Jo."

"Po."

"Pse më do me vete si rrodhe gjithmon s'të kuptoj?" E pyes e acaruar.

"Sepse... është hera e parë që hipi dhe kam... kam frikë?" Ajo bën një fytyrë ëngjëllore. Përpjekje e bukur.

Bëj të qesh por pastaj e pyes. "Pse nuk ke hipur kurrë më parë? Ne shkonim gjithmon këtu me mamin dhe babin kur ishim të vogla."

"Por unë nuk kam hipur kurrë...kam dashur gjithmon të hipja aty. Siç hipje ti me mamin...por sa herë vinte rradha ime ose babin e merrnin në telefon për tu larguar ose ti filloje e qaje kot pa pushuar."