UNUTULAN GEÇMİŞ

2.bölüm

Soğuk bir rüzgara karşı, hızlı bir şekilde koşuyordum kerem'in yanına gözyaşlarıma hakim olamıyordum. bi yandan abimi duşünürken bi taksi durağına geldim sonunda.iceri girip "acil bi taksi gelebilirmi"
"Tabii"
dişarda beklemeye başladim ve geldi. taksiye bindim ve adresi söyledim o sırada telefonumdan keremi aradım ve açtı
"Efendim gece"
"Kerem nerdeysen geliyorum"
"İyimisin sesine ne oldu?"
"Gelince anlatıcam lütfen soru sorma evdemisin?"
"Evet evdeyim seni almaya gelimmi?"
"Hayır ben yoldayım"
" Tamam o zaman"
Telefonu kapattıktan sonra yolu izlemeye başladım Babam beni niye oraya göndermek istesin ki dedim ne yapacağım simdi ben birden telefonum çaldı arayan abim'di ne yapacağım şimdi! ben açsam mı acaba ?ama Eğer açarsam eve gelmeme Zorlayacak deyip telefonu kökünden kapattım taksi varacağımız yere geldikten sonra parayı ödeyip Arabadan indim ilerledim ve zili çaldım kapıyı açtı. Birden Kendime hakim olamayıp ona sarıldım Kerem de sarıldı.
" Neyin var senin"
" Kerem Ben gitmek istemiyorum"
" Nereye gitmek istemiyorum düzgünce anlatır mısın şunu bana" Kerem beni tutup içeriye oturturttu. Ben de başımdan geçen bütün olayları anlattım
" buna izin veremem kimse Seni Benden Alamaz"
Deyip çok sinirlendi
(Mete özberk)

" Hayır hayır hayır hayır olamaz gece kaçmış olamaz"
Babam yanıma geldi çok telaşlı bir şekilde
"Gece nerede"
" kıza gitmesini söylüyorsun Şimdi kaçtı diye üzülüyor musun"
" Mete haddini aşma"
Deyip evden çıktı Ben de hemen Melis'i aradım
" Alo Melis gece size mi geldi?"
" Hayır gelmedi"
"Nereye gitmiş olabilir"
" aslında bir yer var ama ben sana orayı söyleyemem ben gidip bir bakim belki oradadır"
" neresi Melis bana da söyle"
" söyleyemem Mete abi lütfen zorlama"
Deyip telefonu kapattı yüzüme ne yapacağım şimdi ben boş boş oturacak mıyım.
(Melis karaman)

"Ah be kızım ne yaptın sen"
Aradığımda ulaşılamıyordu bende bi taksiye atlayıp gittim. Ve kapının önüne geldim Kapıyı tıkladım Kerem kapıyı açtı
"gece burada dimi"
"Evet"
Der demez içeri girdim
"Kuzum sen ne yapıyorsun yaa abin çok telaşlandı"
"Birsey demedin dimi"
"Yok demedim ama sen ne zamana kadar kaçıcaksın böyle"
"Babam vazgeçene kadar bugün uçak 18:30 da bi geçsin bu saat rahatlicam" ve birden kapı çaldı
"Misafirinmi var kerem"
"Yok"
Kerem kapıyı açtıgında birden kulak yırtıcı bir ses duydum
"GECEE BURDA OLDUGUNU BİLİYORUM ÇIK GEL"
diyip içeri daldı kerem nekadar durdurmaya çalışsada ben ayağa kalktım ve dedimki
" hiçbir yere gitmeyeceğim beni zorla hiçbir yere gönderemezsin"
Dedim ve babam üzerime birden gelip saçımdan tuttu gidiceksin dedim bitti kerem babami tutup yumruk attı
Babam bayağı sinirlendi ne yapacağını şaşırdı birden kalkıp Kerem'e vurdu beni Kolumdan tutarak götürmeye başladı Tabii ben de göz gözyaşlarıma hakim olamıyordum

"Bırak beni bırakk"
Kerem beni nekadar almaya çalışsada beceremedi aşagı inip arabaya bindirdi ve kapıyı kilitledi.
"Seni hiç bir zaman affetmeyeceğim baba duydunmu beni affetmeyeceğim"
"Gidiceksin bitti anladınmı başka çaren yokk"
Ben ağlamaya devam ediyordum eve gelmiştik
"Zeynebe düzgün birşey söyle vedalaş simdi çıkıcaz yola"
Babama sadece baktım evin içerisine girdik abim geldi bana sarıldı
"İyimisin gece "
"İyi falan degilim abi"
Birden Zeynep gelip kucağıma atladı "abla sen'mi geldin neredeydin"
Ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum ama artık söyleyecektim "Zeynepciğim benim okulum için sınavlara girmem lazım ama başka bir şehirde, Ben geleceğim tamam mı Sen üzülme hep arayacağım seni hep telefonla konuşacağız tamam mı bir tanem"
"Nasıl yani gidicekmisinn"
Sesim çok titriyordu
" Evet gideceğim"
" ama ablaaa gitmesen olmazmı"
" Ama eğer gitmezsem sınavlara kazanamam"
Zeynep dudağını büzerek
" Tamam o zaman git ama çabuk gel olur mu abla"
Daha fazla dayanamıcacaktım
" gidelim'mi artık"
Dedim sesli bir ses tonuyla
Abim son kez bana bakti
" yanlız değilsin sadece 1 sene dişini sık seni arayacağım "
Abimin son bir kez sarılıp babamla yola çıkmıştık havalimanına doğru, Bütün olanları aklımdan geçiriyordum. babamın beni kafeye çağırması gitmemi söylemesi Bunların hepsi çok ağırdı benim için çok ağırdı bir baba kızına bunu yapamazdı ben bunları aklımdan geçirdiğimde çoktan havalimanına gelmiştik bile gerçekten çok büyük bir çıkmazın içindeydim. Arabadan indik içeri girdik babam biletlerle ilgilenirken ben bekliyordum sonunda babamdan da ayrılma vakti gelmişti
" Beni Affet bunu yapmaya Mecburum"
Babamın o soğuk gözlerine baktım ve
" hiçbir mecburiyet Kendi öz kızını tanımadığı bir aileye verecek kadar acımasız değil baba"
Babam bana bakıp
" özür dilerim"
Deyip gitti Ben de Antalya uçağına doğru gidiyordum çünkü başka bir çarem yoktu...
(ANTALYA)