I̷'̷l̷l̷ B̷e̷ G̷o̷o̷d̷ (̷F̷Y̷ F̷a̷n̷f̷i̷c̷t̷i̷o̷n̷)̷

Κεφάλαιο 4:

Ήταν Δευτέρα πρωί το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπάει και εγώ πετάχτηκα από το κρεβάτι μου.

Φόρεσα ένα μαύρο τζιν μια άσπρη μπλούζα και τα άσπρα sneakers μου. Έπιασα τα μαλλιά μου σε μια ψηλή αλογοουρά. Και πήρα το κινητό και την τσάντα μου.

"Καλημέρα." είπα και έβαλα λίγο χυμό να πιω.

"Καλημέρα Σοφάκι." λέει η μητέρα μου και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

"Αφού ξέρεις ρε μαμά δεν μ'αρέσει να με φωνάζεις έτσι." απάντησα με παράπονο.

"Καλά εντάξει συγνώμη..."

"Δεν πειράζει... Φεύγω όμως για να μην αργήσω. Καλή δουλειά."

"Καλό μάθημα.." φωνάζει καθώς κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Εκείνη την ώρα ερχόταν προς το σπίτι η Δήμητρα και η Αθηνά.

"Καλημέρα. Τι κάνετε εσείς εδώ;" ρωτήσα περίεργη.

"Καλημέρα!" απάντησε η Δήμητρα. "Ήρθαμε για να μας πεις τα πάντα για το Σαββατόβραδο που πέρασες με τον FY."

"Και εσείς που το ξέρετε αυτό;"

"Μας τα πρόλαβε ο Νίκος." χαμογέλασε η Αθηνά. "Πες τα μας όλα."

"Λοιπόν..." ξεκίνησα.

Flashback Σάββατο βράδυ μετά την συναυλία.

"Που πάμε;" τον ρώτησα για χιλιοστή φορά.

Οδήγησε κανένα δεκάλεπτο ακόμα και μετά σταμάτησε.

"Φτάσαμε." μου είπε απλά.

Εγώ κοίταξα γύρω μου. Βρισκόμασταν σε ένα πολύ ωραίο μέρος. Είμασταν πάνω σε ένα ψηλό λόφο και κάτω από τα πόδια μας απλωνόταν όλη η Αθήνα (Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι τέτοιο πέρα από το βράχο της Ακρόπολης αλλά anyway).

Ο F προχώρησε μπροστά και εγώ τον ακολούθησα. Κάθησε κάτω με τα πόδια του να κρέμονται στο γκρεμό. Έκανα ακριβώς το ίδιο.

"Θα μου πεις επιτέλους που είμαστε και τι είναι αυτό το μέρος;"

"Μην αγχώνεσαι δεν έχουμε φύγει εκτός Αθήνας." απάντησε με ειρωνεία αλλά μετά φάνηκε να το μετάνιωσε. "Συγνώμη." είπε γλυκά. "Εδώ έρχομαι όταν έχω νεύρα και θέλω να ηρεμήσω."

"Δηλαδή τώρα έχεις νεύρα και θέλεις να ηρεμήσεις από κάτι;" τον ρώτησα γλυκά.

"Όχι. Ήθελα απλά να σου δείξω το ποσό όμορφα είναι. Δεν είναι όμορφα;" γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε.