palahaw ng luntian
Nagsusumiklab;
kumukulay ang langit
ng dugong patak.
Tila abo na,
mga puno ng mangga;
naglalagablab.
Naririnig mo ba,
mga palahaw nila?
Tila nagpapaawa.
Ngunit huli na,
Wala nang magagawa
kundi manood.
Buong paligid,
nalulunod sa usok —
sa apoy nakabalot.
Hampas ng alon,
ay tila tunog iyak
ng mga isda.
Kumpas ng hangin,
ay tila tunog sigaw
ng mga ibon.
Malakas ito,
mahapdi sa tenga;
nakakabingi.
Tila ba gustong
sagipin ang luntian
at karagatan,
Ngunit 'di pwede.
Alaalang natira
nalang ang lahat.
Gabing mapanglaw;
napatungga ng alak
ang buwan na bilog.
Umiling ito.
"Itim na ang lupain,"
wika niyang bigo.
BINABASA MO ANG
Takipsilim
PoesiaTakipsilim (n.) - ang pagtatapos ng araw at pagsisimula ng gabi; - panahon kung saan maraming tula ang nasasaksi. --x Ang kompletong buod ay matatagpuan sa loob. Ilulong ang sarili sa nakakaigting na mga tulang isinulat sa marikit na wikang filipino...
