[OS/SF] INTO YOU #KookMin

F*ck Me, Salmon! [kookmin]

F*ck Me, Salmon! [kookmin]

: แรกเริ่มเมื่อเจอผี100%

หมายเหตุ หายไปนานยังเหลือใครอยู่บ้างไหมเนี่ยย

ผมเป็นคนเห็นผี

ใช่ ผมเกริ่นสั้นๆ ง่ายๆ อย่างนี้แหละ ผม..เป็นคนที่มองเห็นผีได้ โอเค คุณอาจจะคิดว่าเอาอีกล่ะ เป็นพวกจิตสัมผัสหรือยังไง เป็นหมอดูหมอผีเลยไหม คำตอบคือ ไม่... ไม่ครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรทั้งหมดนั่นที่กล่าวมา ผมเป็นเพียง นักศึกษาหน้าโง่คนหนึ่งเพียงเท่านั้นเอง นักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์การแพทย์ ฟังสิ วิทยาศาสตร์ ซ้ำยังการแพทย์ด้วยนะ แล้วมาเห็นผีแบบนี้ ว้าว ชีวิตผมมันคอนทราสสุดๆ ไปเลย

อ่า...อันที่จริงแล้ว จะบอกว่าผมเป็นคนเห็นผีก็ไม่เชิง เพราะผมเห็นผีได้แค่ตัวเดียวเท่านั้น แล้วมันก็โคตรจะเศร้า คนอื่น ๆ ที่เจ๋งๆ กันน่ะ เขาเห็นผีกันเยอะมากเลยใช่ไหมละครับ บางคนก็เห็นมาตั้งแต่เด็ก บางคนก็เห็นเพราะพบเจอกับสถานการณ์บางอย่าง ประสบอุบัติเหตุบางล่ะ ของมือสองบ้างล่ะ ไปทำอะไรไม่ดีบางล่ะ แต่สำหรับผม ไม่ ไม่เลยครับ ผมไม่ได้ทำอะไรทั้งหมดที่พูดมาสักอย่าง ไม่ได้เห็นผีตั้งแต่เด็กจนชิน ไม่ได้ไปปลูกถ่ายหรือผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะแล้วเจ้าของมาตามทวงคืน ไม่ได้ใช้ของมือสอง ไม่ได้ไปท้าทายอะไรพิเรนทร์ ๆ ไม่ ไม่เลยสักอย่าง แต่สิ่งที่ทำให้ผมเห็นผี เป็นเพียงแค่ผมไปเก็บแมวตัวหนึ่งมาเลี้ยง

โอเค เอาล่ะ ผมขอเข้าเรื่องสักที ผมเก็บแมวมาเลี้ยงใช่ และมันก็นั่งโง่อยู่ตรงนี้ ไอ้แมวสีส้มตัวผู้ต้วมเตี้ยมตัวอ้วนขนหนา ที่ชื่อว่าแซลม่อน โง่สิ้นดี แมวชื่อแซลม่อนเพราะสีขาวสลับส้มเหมือนปลาแซลม่อน ใครมันโง่ตั้งชื่อ...อ้อ ผมรู้แล้ว ก็ไอ้เจ้าของโง่ๆ ที่มาเป็นผีนั่งลูบคางแมวอยู่ข้างผมนี่ไง!!!

ผมขอย้อนเวลากลับไปสักนิด อันที่จริงแล้ว อย่างที่บอกไปผมไม่ได้เห็นผีมาตั้งแต่เกิด แต่เรื่องราวมันเริ่มขึ้นเมื่อวันหนึ่งที่ผมกำลังขับจักรยานเตรียมไปโรงเรียน จักรยาน ใช่ ผมไม่ใช่พระเอกที่เท่เท่าไหร่ ไม่มีตังค์ไปซื้อหรอกนะ รถยนต์หรือมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ๆ น่ะ เอาล่ะ กลับมา ผมขี่จักรยาน คันแดงคู่ใช่ของผม มันมีสนิมนิดหน่อยเพราะเคยจอดตากฝนทิ้งไว้เกือบสัปดาห์เพราะผมคิดว่าเดินสิเป็นการออกกำลังกาย แข็งแรงแน่ๆ ซะที่ไหนล่ะว่ะ เหนื่อยตายชักแถมยังไปเรียนสายอีก ชิท! นอกเรื่องอีกแล้ว!  ขอโทษจริงๆ ผมมันคนพูดมาก พูดไปเรื่อยอย่างนี้แหละ เอาเถอะตั้งใจเล่าแล้ว ผมสัญญา