One Last Chance❤️ [on-going]

Chapter Twenty Five

Chapter Twenty Five

Yesha Point Of View

"I want to be with her again. I want her back." Desperadong sabi niya.

"No Jiro, mas lalo lang kayong masasaktan pag pinagpatuloy mo lang 'to." Kalamadong sabi ko.

"Arggh ! Bakit ba sakin pa kasi nangyari 'to?" Galit na sabi niya. Tinapon niya ang ang vase na nakalagay sa table. Ohmygosh ! No Jiro !

"Jiro ! Stop it !" Bigla namang pumasok sa loob si mommy niya.

"Jiro, what's going on ? Are you okay ?" tumigil naman sa pagwawala si Jiro.

"Mommy *sobs* I don't want to feel this pain again *sobs*"

Umiiyak na naman siya.

Kailan ba siya magiging masaya ulit?

Makikita pa ba namin ulit ang kanyang magagandang ngiti?

Biglang may tumawag sa phone ni tita.

"Yesha, pakibantayan naman siya. Sasagutin ko lang 'to" tumango naman ako at lumapit kay Jiro.

Tulog na siya.

Ang himbing ng tulog niya.

Haay. I need to do something para naman mapasaya ko siya.

~~~

Xylie Point Of View

Pauwi na ako ngayon ng Pilipinas. Buti nga pinayagan ako eh. Di bale sembreak naman namin. 1 month din yun. :D HAHA Tagal noh ?

"Welcome home Xylieee!" bungad nila sakin. Wow ! May ganito pa talaga ?

"Thankyouuu, nag effort pa talaga kayo ihh" ngumiti naman sila.

"Anak, kamusta ang Korea mo?" tanong sakin ni mommy, nga pala ako nalang naiwan doon sa Korea. Bumalik din sila mommy dito sa Pinas dahil may company silang naiwan dito.

"Ayos lang naman po. Masaya." Ngumiti ako. Napatitig naman sila mama.

"Are you okay anak? Parang ang tamlay mo." Umiling lang ako.

"Nah mommy, I'm okay po. Pagod lang siguro." Umakyat na ako sa taas at binuhat ang mga gamit ko.

"Tulog lang po ako saglit."

~~~

6:30 PM

Yan yung nasa clock nung tinignan ko. So ilang oras din pala akong nakatulog. Keey. :D Haha ! Bumaba na ako para kumain. Nakita kong kumakain na sila mommy sa baba.

"Oh Xy, gising ka na pala. Halika ka na at sumabay ka na sa amin." Lumapit naman ako sa kanila at umupo sa tabi ni mommy.

"Ah anak, may binigay pala silang invitation sakin."

"Para saan po mommy?" tanong ko habang nakatutok pa rin sa pagkain.

"Reunion ng School niyo." Bigla naman akong napatigil sa pagkain.

"Anak, okay ka lang?" tanong sakin ni mommy.

Reunion ng school ?

Ibig sabihin nandoon siya.

Makikita ko na naman siya.

Handa na ba ulit akong makita siya muli ?

Ang sakit pa rin ng ginawa niya last week eh. :(

Iniwan niya na naman akong mag-isa sa ere.

"Ready ka na bang makita siya ulit?" tanong sakin ni mommy. Napatingin naman ako sa kanya. Hindi pala nila alam na nagkita kami sa Korea. Napayuko nalang ako.

"Anak, it's okay kung hindi mo pa kaya. Kung ayaw mong pumunta. Si kuya mo nalang--"

"No mom, pupunta ako." Sabi ko sabay ngiti, nagulat naman siya sa sinabi ko. "Are you sure?"

Tumango naman ako. "Yes mommy." tumango nalang siya at ngumiti. Nagpatuloy na rin kami sa pagkain namin.

Pagkatapos kong kumain, pumasok na ako sa room ko. Sumunod naman si mommy.

"Anak, can we talk?" Sumilip siya sa door ko. Umupo naman ako. "Yes mom." Umupo naman siya sa tabi ko.

"I heard what happened sa Korea." Oh nooo! Mommy knows it !?

"Yes anak. Haha. Don't you remember it ? Mommy, knows everything. Don't worry, hindi ako magagalit. But can I ask you some questions?" tumango nalang ako. Kinakabahan ako sa maaring itanong ni mommy.

"Bakit ka pumayag na makipagkita sa kanya?"

Bakit nga ba ?

Dahil ma--

"Do you still love him?" Napatingin ako kay mommy.

Do I still love him?

"Mom, to tell you the truth. I didn't stop to love him. I still love him." Napaiyak nalang ako nung sinabi ko yun. I can't control my tears. Unti-unti nalang silang nahuhulog.

Ang sakit eh. </3

Hindi ko kayang kalimutan siya ng ganun-ganun nalang.

I love him so much.

I don't want to loss him.

But I need to.

He's not mine anymore.