Stalker.

HS3

Ik word wakker in een bed. (je zult vast denken: awgh niet weer, maar nee haha.) Dit keer in een ander bed. Ik hoor allemaal piepende apparaten. 'Fijn je bent wakker.' Zegt een stem die naast het bed staat. Ik ga rechtop zitten en maak een vertel-me-wat-er-aan-de-hand-is blik. Hij lacht en zei: 'Je werd op straat gevonden, ergens in een bos, boven een luik. Het luik word nu onderzocht.' Opeens herinnerik me alles weer. Doodse stilte valt de kamer in. 'Hoe voel je je?' Vraagt hij om de stilte te doorbreken. 'Ja goed.' Denk ik. 'O, sorry, ik ben Brandon.' Hij steekt zijn hand uit. Ik schud hem. 'Roos.' Ik zie hem naar mij kijken. 'Mooie naam.' Zegt hij lief. 'Dankje, Brandon is ook een mooie naam.' Ik begin te blozen, en vergeet alles wat er gebeurd is.

POV Brandon

Ze is zo mooi. Ik kijk haar hoopvol aan. 'Weet je wat er gebeurd is?' Vraag ik, om haar bevriend te krijgen. 'Lang verhaal.' Antwoord ze. 'Je bent mooi.' Zeg ik opeens. HOLY. denk ik bij mezelf. 'o sorry zei ik dat hardop?' Ze begint te lachen. Maar haar blik kijkt achter mij. 'W-wat is er?' Vraag ik terwijl ik in haar blik kijk. Ik draai me om en zie een spiegel. Ik loop erheen en lees voor wat er met lippenstift op geschreven is: 'Deze keer ben je goed ontsnapt, maar ik zal je krijgen, dit is pas een begin.' Ik zie in haar blik dat ze schrikt. 'Hey, wat is dat allemaal?' Er komt een mevrouw de kamer binnen. 'Hallo ik ben Laura.' Zegt ze vriendelijk. Roos wijst naar de spiegel. 'Wat is er?' Vraagt ze bezorgd. Alles op de spiegel is weg. 'O nee niks, haha.' Zei Roos, terwijl ze angstig mjn kant op keek. 'Ow haha.' Zegt ze terwijl ze er niks van snapt.

POV Roos

'Eh luister, je hebt een harde knal gehad toen je met je hoofd tegen een boom viel. Is er mij vertelt. Maar hier ziet u uw hartslag.' Ze wijst naar een apparaat met lijntjes. Ik knik. 'En waarneer mag ik naar huis?' Vraag ik bezorgd. 'Waarschijnlijk over 3 dagen als de operatie goed loopt.' Operatie?! 'Deze jongen heeft je meegenomen.' En ze wijst naar Brandon. Ik knik dankbaar. Ik voel dat hij me hand pakt. Ik word warm en zie dat hij ook bloost. 'Ik ga maar weer, blijf jij slapen Brandon?' Vraagt ze. Brandon knikt. Ik geef hem een knuffel, dat hij voor mij blijft! 'Oke ik zal een bed halen voor je.' En Laura loopt de kamer uit. 'Dat is lief van je.' Zeg ik verlegen. Hij komt naar me toe waar onze lippen elkaar vinden.. :). Dan komt laura binnen. 'O sorry.' Zegt ze schamend en schuift het bed de kamer in. We knikken vriendelijk. Gênant dit.

WIEHOOEEE , weer een deel ;D