Taehyung's POV
Nakaramdam ako na parang may kamay na nakapalupot sa bewang ko pag gising ko.
'Ah, naalala ko kasama ko pala si jungkook kagabi.' I thought.
'pero, diba dapat aalis na siya ngayon? umaga bat nandito pa siya?' i thought again.
niyugyog ko siya at unti unti naman niyang binuksan ang mata niya.
"Morning." he said with a husky voice.
"Morning." sabi ko at ngumiti ng konti.
"wala ka bang events ngayon?" tanong ko, as far as i know meron siyang dinner kasama sila trisha.
"hmm, wala." sabi niya.
"eh yung dinner, kelan yon?" tanong ko.
"ah, bukas pa yon." sabi niya at kiniss ako sa noo.
"tumayo na tayo, pagluluto kita." sabi ko at tumayo pero hinila ako ni jungkook.
"may kailangan kang malaman." sabi niya.
"ano yon?" i nervously asked.
"na miss kita." sabi niya.
"kinabahan ako sayo, oo na namiss din kita." sabi ko at kiniss siya sa cheeks.
"kaya 'lika na, kumain na tayo." sabi ko at lumabas na ng kwarto.
sumunod naman si jungkook after ko lumabas, umupo siya sa couch.
"magpalit ka kaya muna ng damit mo." sabi niya.
"mamaya niya, tatanggalin ko nalang muna tong suit ko." sabi ko at hinubad ang suit.
nagluto na lamang ako ng ramen at nilapag iyon sa dining table.
habang kumakain kami biglang nag ring ang phone ni jungkook.
he frowned but answered the call.
"hello?"
"uhm, okay."
"no, im...just somewhere." he said and looked at me with apologetic eyes.
'ah, i forgot we're a secret now.'
"ngayon na ba? urgent ba yan?"
"okay, sige."
Binaba niya ang phone niya at tinignan ko, he held my hand too.
"tae, uhm, pinapatawag ako ni sohyun eh. about sa wedding." sabi niya, pero bakas sa mukha niya ang pagkalungkot.
"its okay, you can go. pero mag iingat ka lagi, ha?" sabi ko.
"oo naman, para sayo." sabi niya.
binuksan ko ang pinto at nag goodbye sa kanya. pagsara ko ng pinto a lot of thoughts ran in my mind. such as:
'he's not yours now.'
'bakit hindi mo nalang i-let go?'
'one day, magsasawa din siya sayo.'
'let him go, taehyung.'
'sinasaktan niyo lang ang mga sarili niyo.'
'ikakasal na siya, wala ka ng magagawa once na ikasal sila ni trisha. let go'
I promised myself to not cry anymore, pero andito ako ngayon umiiyak.
Umupo ako and hugged my knees then started to cry, hindi ko alam kung paano namin to lalampasan.
pero kahit anong mangyari, hindi ako bibitaw.
after kong umiyak, naligo ako at umupo nalang sa couch at nanood ng tv.
