Yaklaşık bir haftadır Emir ile konuşmuyorduk. Sabahları evden biraz daha erken çıkmaya çalışıyordum ve bu sayede onunla göz göze gelmiyorduk.
Ne yazık ki o sabah uyuyakalmıştım. Yani evden erken değil geç çıktım.
Kulaklığımi takıp yolda sülalem rahat.s edasıyla yürürken biri kulaklığımı çekti.
"Ya öiküz müsün olm o kulaklık senden değerli Lan!"
"Sahi mi?"
Emir'di.
"Sahi." dedim ve onu takmadan yürümeye devam ettim.
Peşimden koşmaya başladı ve bana yetişip kolumu tuttu.
"Ya Derin valla bak olmuyo böyle." dedi.
Cevap vermedim.
"Ya okul seninle kavga etmeden çok sıkıcı geçiyo. Anlıyo musun?"
"I-ıh."
Oflayıp saçlarını dağıttı. "Özür dilerim."
"Ne?"
"Özür dilerim."
"Tağam."
"Tamam mı? Barıştık mı?"
"Barıştık."
Yan yana yürümeye başladık. Ve ben kendimden beklemediğim bir tavırla Emir'in koluna girdim.
Emir bir açıklama istercesine bana döndü.
"Bence bizden çok iyi kanka olur." dedim.
Biraz buruk bir gülümsemeyle, "Ah tabii ya kanka." dedi
BİLİYORUm çok kisa bir bolum oldu a4kadaslar cok ozur dilerim :*
