" HUNTER" ( derek hale )

1 bölüm ' Return'

" Bukadar yeter Aiden daha fazla seni dinleyemeyeceğim" dedim bağırarak , masanin üzerindeki çantamı alıp çıkmaya karar verdim arkamdan deliye dönmüş bir Aiden bırakarak .

Hurda arabama bir hışımla bindim , ve sürmeye başladım . Nereye gideceğim konusunda en ufak fikrim yoktu.Tek istediğim bu lanet olası yerden uzaklaşmaktı.
Bir süre sürdükten sonra , arabayı kenara çektim , ellerim hala direktiyonun üzerindeydi , düşünüyordum.

Neden joyce carter hep güçlü olmak zorundaydı ki ?
Yalnizdim , hemde hiç olmadiğim kadar , özellikle ailemi kaybettiğimden beri .
annem olsaydı saçlarimi okşar ve kalbimi ısıtan bir kaç sözçük söylerdi , babam ise anlımdan öpüp herşeyin yoluna gireceğini .Gözyaşlarim süzülüyordu yanaklarimdan . Evet joyce carter yalnizdi.

Birden arabanin üzerinde bir baskı hissetim , korkuyla koltuğun altına sakladığım bıcagı aldım ve bişeyin cıkmasını bekledim zor yutkunarak . Ve birden kapı acıldı ve sağ koltuga biri oturdu tam bıcagı saplayacakken o kişinin Aiden olduğunu fark ettim .

" Aman tanrim ' dedim elimi kalbime götürerek .
" özür dilerim seni korkutmak istemedim " dedi kıkırdayarak sanki hiç tartışmamışız gibi .
" ne arıyorsun burda " dedim soğuk bir şekilde kafamı cama doğru cevirerek .

Elimi tuttu , kendisine döndüm ve elimi hızla geri cektim.
" Git lanet olası " dedim ağlamaya başlayarak . Evet öfkelenince kendimi tutamıyordum ağlıyordum.
" joyce bana bir şans ver " dedi yalvaran bakışlarıyla . Nasıl şans verebilirdim ki ? Aiden kötü biriydi , o ve çetesi ailemi öldürmüşlerdi .

" bitti Aiden anlıyormusun ? Senden nefret ediyorum ! Ailemin katiliyle duracağımı mı sanıyorsun "dedim öfkeyle , gözyaşlarımı silerek

" bizi avlamaya gelmişlerdi ..kafam karışıktı ne yapmam gerektigini bilmiyordum ve Deucalionu dinledim " dedi karmaşık bir sesle

" annemler senin kurtadam olduğunu bile bilmiyordu , tek amaçları Deucalionu öldürmekti " dedim bir hışımla ve devam ettim " ve ben 3 sene sonra ögreniyorum kimler tarafından ölüme terkedildiklerini " diye cemkirdim Aiden'e.

"Joy , içimde tutamazdım daha fazla ..sana söylemem gerektiğini düşündüm.Üzgünüm"

" in arabamdan Aiden " dedim sözünü keserek , Aiden bir cümle kuracakken elime bıcagı aldim ve ona doğru doğrulttum.

Bir kahkaha attı " karşında bir kurtadam olduğunu unutuyorsun Joy"
Dedi alaycı bir sesle gülmeye devam ederek.bu sinir bozucuydu.
" sende karşında bir avcı oldugunu unutuyorsun " dedim ciddiyetle ve kendimden emin bir şekilde .

" bu iş burda bitmedi tatlım " dedi Aiden arabamdan inerek , gözlerimi devirdim ve rahat bir nefes aldım . Evet biliyordum Aidenle herşey bukadar kolay bitemezdi zaten öyle değil mi .

Biraz düşündükten sonra karar verdim dönecektim doğduğum yere "beacon hills'e " ve yola koyulmaya başladım .

Orda bir evimiz vardı , annemler ölmeden önce her yaz oraya giderdik .Eskileri düşününce yanaklarimdan gözyaşlarim süzülüyordu , özlüyordum onları .

***

Bir kaç saat yolculuktan sonra , eve varmıştım , zorlukla girdim , her adımımda anılar canlanıyordu sanki .
Odama cıkıp üzerime rahat birşeyler giydikten sonra , mutfaga geçtim karnım zil çalıyordu adeta ve tam o sirada kapı çaldı .

Küçük adımlarla kapıya doğru yürüdüm , kim olabilirdiki bu saate ? Çantamdaki bıçağı çıkardıktan sonra birden kapıyı açtım ve karşımda onu gördüm .

Ve bölüm sonu :) yorumlarinizi ve oylarinizi esirgemeyin canlarimmm