" HUNTER" ( derek hale )

5 bölüm 'Death'

Deucalion'un dedikleri bir hayli sinirimi bozuyordu, onun canini zevk'le alacaktim , nefret'le ona bakarken yayimi ona doğrultum , onun ise yüzünde alayci bir gülüş vardi , "adamlarına" işaret etti ve üzerimize saldi , daha önce hiç bu tür şeyler yapmamıştım , uzak durmuştum .Ama simdi ailem için savaşacaktım, ailem için.

Esmer tenli olan kiz bana doğru geliyordu , ona ok atiyordum ama hepsini yakaliyordu elleriyle , tanrim kurtlarin bu eşsiz hızını unutmuştum , yayi yere firlatim bukez kemerimden iki bıçağımı çıkardım, kizin gülüşü artmişti , benimle dalga geçiyordu, küçümsüyordu , ama bilmediği bişey vardi .Ailemde bıçağı en iyi kullanan bendim .Bir hışımla elimdeki bıçağı göğsüne fırlattım , bir an duraksadi aciyla inledi ve bıçağı cikardi , daha yavaş adimlarla yaklaşıyordu bana , bu iyi birşey sayilirdi .Korkusuz bir şekilde yaklaştım kendisine , pençeleriyle beni tirmalaya çalışıyordu aceleyle bıçağı karnına sapladim , gözleri bana nefretle bakiyordu , sanirim onu daha çok sinirlendirmiştim ki hemen boğazıma yapıştı , öyle güçlüydü ki ayaklarim yerden kesilmisti , nefes alamiyordum, çırpınıyordum bir kuş gibi  gözlerim ölümü beklercesine kapaniyordu .Bir süre öyle durduktan sonra bir ses ile irkildim ve aniden yere düştüm , gözlerimi açtığımda  ise boğazıma yapışan esmer kadin yerde yatiyordu kanlar icinde , kim yapmişti bunu , beni kim kurtarmıştı ? .Korkulu gözlerle kadini incelerken  bir el uzandi  , elin sahibine baktigimda bir hayli şaşırmıştım , Aidendi bu. Yok olamaz beni Aiden mi kurtarmıştı ?

Elini tutmadan kalktim yerimden ve yerde duran bicagi aldim aceleyle , arkadan deucalion ilerlemişti bize dogru ." Aiden " diye bağırdım , o ise ne olduğunu anlayamadan Deucalion pencelerini Aidene saplamaya baslamisti bile  , her saplayisinda Aiden biraz daha gücsüzlesiyordu , bir hamle yapip elimdeki bıçağı Deucalionun koluna sapladim o ise bundan hiç etkilenmemiş gibi devam ediyordu , bunun fayda etmediğini görünce üzerine atıldım tabi ki beni yere fırlatması uzun sürmemişti . Aciyla yerde kıvranıyorken Deucalion işini bitirmiş ve ayaga kalkmıştı bile yüzünde alayci bir gülümseme ile .

" Ihanet etmiş biri ölmeli " dedi yüzündeki gülümsemeyle , hizla ayağa kalktim yani çalıştım acidan dolayi sendeleyip tekrar yere düşmem fazla zaman almamisti.

Aiden ölüyordu ! aklimda sadece bu söz yankilaniyordu . ben neden üzülüyordum ailemi öldüren biri için ,ona bağlanmıştım sandigimdan daha çok içimdeki nefret büyük olsada suan ağlıyordum Aiden için.  beni kurtardigi icin bu haldeydi . Kendime gelip hızla Aidenin yanina çöktüm , ağzından kan geliyordu , ama gülümsüyordu .

"iyiyim ben iyiyim. özür dilerim , herşey için .Beni affet Joyce " dedi zorla Aiden , gözlerinden yaşlar geliyordu , ve elimi tuttu "Beni affet" dedi tekrar bir cevap beklermiş gibi .Onu nasil affedebilirdim ki ? Ailemi öldürmüştü Deucalionla .Aman Tanrim Joyce ! adam Ölüyor ve düşündüğün şeylere bak .