Mijn hoofd duizelde en mijn beeld draaide. Ik zag Luke voor me met een bezorgd gezicht. Ik hoorde 'Mia Mia, gaat het? Reageer alsjeblieft', maar het kwam allemaal niet binnen in mijn gedachten. Het enige wat in mijn gedachten was, was Cameron. De jongen die mijn vriendje is, was.
Op de deur stond mortuarium. Natuurlijk m van mortuarium, hoe kon ik daar nou niet aan denken?
Er verschenen zwarte vlekken voor mijn ogen en langzaam maar zeker verdwenen het geluid en de beelden om me heen.
Al snel werd ik weer wakker van een jongen die over me heen hing. Cameron!
Ik schoot overeind en knipperde met mijn ogen om tot de conclusie te komen dat Luke de jongen was die over me heen had gehangen.
'Gaat het wel?' vroeg Luke bezorgd.
'Cameron is... dood.' Ik proefde het wat zo onwaarschijnlijk leek met mijn stem.
'Ik... Hoe?... Maar...' kwam er uit mijn mond terwijl de tranen over mijn wangen biggelden. 'Cameron...' zei ik erg vaak.Ik voelde een troostende arm op mijn rug en leunde tegen Luke, van wie de arm was. Hij sloeg zijn armen om me heen. 'Shh... Rustig maar.' zei hij met een zachte troostende toon.
Zo zaten we daar voor een lange tijd. Ik, terwijl de tranen over mijn wangen biggelden en Luke die me al die tijd probeerde te troosten.
'Zullen we naar je kamer gaan?' vroeg Luke, terwijl hij me voorzichtig omhoog trok.
Ik knikte lichtjes en droogde mijn tranen af.
Zwijgend liepen we weer naar de lift en vervolgens weer naar mijn kamer.
Inmiddels was mijn moeder in mijn kamer. Toen we de kamer in liepen kwam ze direct op me af en pakte ze me vast in een stevige knuffel. 'Oh lieverd! Gaat het wel?' zei ze. Ook zij klonk erg bezorgd.
Ik knikte lichtjes.
'Ik denk dat ze even wil slapen en alleen wil zijn.' zei Luke voor mij.
Mijn moeder keek me aan en ik knikte opnieuw.
'Oh oke, slaap lekker lieverd.' zei ze, waarna ze me een kus op mijn hoofd gaf en de kamer uitliep.
Ook Luke keek nog even naar mij, waarna hij fluisterde: 'het komt wel goed.' en hij ook weg ging.
Het was helemaal donker in mijn kamer en ondanks alles viel ik toch erg snel in slaap.
Verdriet maakt je erg moe.
Omg, tysm. Ik heb 1k reads gehaald!!! Ik sta hier nu echt te springen en handstanden te maken, oops.
Nja blijf actief! Ily guys!

JE LEEST
I'll Never Forget You || Luke Hemmings
RomanceWat als een dierbare een ongeneesbare ziekte heeft? Een ziekte waardoor diegene alles langzaamaan zal vergeten? Er komt altijd een dag waarop diegene jou vergeet... Wanneer Mia eindelijk wordt ontslagen uit het ziekenhuis na een operatie, ontmoet ze...