What's Up? 15 ✓

22. Bölüm (Hisler)

Yatağa oturup onu aradım. Açtığında sesi çıkmadı. Sanırım benim konuşmamı bekliyordu.

"Seni dinliyorum gizemli yardımsever."

"Şey..."

"Ney?"

"Sanırım yapamayacağım."

"Ne? Hayır yapacaksın. Söyleyeceksin."

"Tamam, söylüyorum."

"Evet?"

"Biz liseden tanışıyoruz."

"Ne?"

"Duydun işte."

"Ben o kadar salak mıyım sence? Lise arkadaşımı neden unutayım?"

"Çünkü ben okulunuza yeni transfer olmuştum. Birlikte takılmaya yeni başlamıştık."

"Ee?"

"Sonra sen herkesle iletişimi kestin. Arada beni gördüğünde selamlıyordun ama sadece bu kadar."

"Çünkü Dae vardı ve kimse onunla olmamı istemiyordu."

"Bunu öğrenene kadar seninle geçirdiğim vakit aşık olmama yetmişti. Oh! Söyledim!"

"Ne?"

"Dae'yi öğrendiğimde çok üzüldüm ama seni izlemekten kendimi alamadım Chanyeol."

"O beni aldattı. Bunu da biliyordun öyleyse?"

"Beni görünce kısa kısa da olsa sohbet ettiğimizi hatırlarsın sanmıştım. Seni görmek için gelmiştim."

"Özür dilerim."

"Önemli değil. Artık arkadaşımsın."

"Artık aşık değilsin yani?"

"Bu seni üzer mi?"

"Evet."

"N-ne?"

"Artık hislerin yoksa üzülürüm. Çünkü benim hislerim var. Sanırım..."

"Var! Hala hislerim var!"

"Adını hala söylemedin?"

Biraz durup bekledi. Yüzünü hayal etmek bile gülümsetiyordu.

"Eğer söylersem hatırlar mısın?"

"Bilmem, belki."

"O zaman söylemeyeceğim."

"Neden?"

"Yakında buradaki proje bitiyor. Patronuma Seul'e dönmek istediğimi söyledim."

"Geliyor musun? Burada mı olacaksın?"

"Evet. Geldiğimde konuşmak istiyorum."

"Tamam, bekleyebilirim."

"Teşekkür ederim~"

"Çok hızlı oldu sanki."

"Sanırım..

Gülüşünü duyunca hatırlamak için gözlerimi kapattım. Fakat olmuyordu.

"Derslere devam edecek misin?"

"Eğer istiyorsan..."

"İstiyorum."

"Tamam öyleyse. Peki şey..."

"Ney?"

"Birbirimizi en başından tanısak olur mu Chanyeol?"

"Rahatladım. Bunu ben de istiyorum."

"O zaman kapatıyorum. Kalp krizi geçirmeden önce..."

"Çok tatlısın."

"Böyle şeyler söylersen oraya gelemeden ölebilirim."

"Tamam, kapatalım. Yoksa ben de öleceğim."

"Görüşürüz~"

"Görüşürüz."

Telefonu kapatıp rahat bir nefes aldım. Şimdi bu tatlı varlıkla ne yapacaktım?