Bir tencere üzüm sarması,
dış kapıdan mutfağa gidene kadar,
tencerenin dörtte biri bitti.
Tencereyi tam masanın üzerine koyup,
devam edecekken,
sen geldin aklıma.
Güzel gözlüm,
yemek yerken de ağlayabiliyormuş insan.
Orantılı gözler,
derin ve anlamlı bir bakış,
minicik burnun,
dudaklarınla çenen,
o güzel yüzün,
gülüşün,
mimiklerin,
yanından ayırmadığın,
naneli şekerlerin
ve biraz umarsız hallerinle sen,
söyle bana,
söyle canım arkadaşım,
böyle sevebilir miydin beni?
