İlk otobüs yolculuğumuz,
sömestr tatilinden dönerken.
Tek bir dakka susmadan,
beş saatlik bir yolun
yarım saat gibi gelmesi çok tuhaf.
Zamanın subjektif algısının bir yanılsaması,
bu çok üzücü.
Niye on saat değil mesela o yol.
Niye her güzel şey,
çabuk bitmek zorunda.
Tek başıma kalınca anladım.
Zaman,
seninle dört nala.
Sensiz,
bir kaplumbağanın sırtında gittim o yolu...
