Zifiri bir karanlığın ortasında koşuyorum nereye varacağımı bilmeden.
Arada yoruluyorum,
o karanlığın ortasında bağdaç kurup oturuyorum.
Sana koşarken seni bekliyorum ay parçası. Tezatlığın en güzeli,
en şahanesi,
sana koşarken seni beklemek.
Bu gün acıkmadım hiç
gözlerinden bir parça aldım
o tatlı dilinden
dünyanın en tatlı sözcüklerini işitiyormuş gibi baktım yüzüne.
Sende şaşkın bir ifade.
Bilmiyorsun tabi,
miş gibi yaptım yine ay parçası...
