Hep seni bekledim.
Sonra bir gün geldin.
Çocuklar gibi sevindim.
Görülmeyen bir boşluğu doldurdun içimde.
Yüzündeki çizgileri ezberledim.
Ellerimi tutan ellerine,
her gün hayran oldum.
Seninle anılar biriktirdim.
Bir sır gibi sakladım seni.
Kendi gölgemden bile sakladım.
İstedim ki:
Hep benimle ol,
mutlu ol,
her anımda yanımda ol,
Yarım kalan cümlelerimi sen tamamla.
Hiç beklemediği anda,
üzerimden çıksın taradığım saçların.
İşi gücü bırakıp,
sana koşayım.
Yemek yaparken sen mesela,
boynuna bir buse kondurarak,
ocağın altını kaparım belki.
Mutfak senin olabilir.
Sende benim.
Belki omzuma alırım seni.
Belki kucağıma.
Salonu geçtikten sonra,
tarafsız bölge.
Benimle ilgilenmen için,
müzakere başlatabilirim.
Belkide oylamaya sunarız.
Ne dersin?
