The Captain's Lady

Chapter 5

Chapter 5

Someone planted a kiss on her lips and said, "Goodmorning, sleepy head."

"Wake up, you're late in the kitchen," he almost whispered into her ears.

Dahil sa sinabi nito ay doon lamang nag-dilat si Adeline ng mata at bumungad sa kanya ang maamong mukha ni Sebastian na may sinusupil na ngiti sa kaniyang labi.

"Goodmorning, Adeline." he greeted her sweetly before planting a kiss on her lips. "Kanina pa kita hinihintay magising. Nasa galley na silang lahat, tayo na lang ang wala para mag-agahan." he smirked.

Nahiya naman siya nang mapagtanto niyang late na siyang nagising. Dali-dali siyang nag-ayos at hinila na palabas si Sebastian na tumatawa.

"Captain!" bati nilang lahat kay Sebastian. Bago nabaling ang tingin kay Adeline

"Goodmorning, Lady Adeline!"bati nilang lahat sa kaniya.

"Nahuli ka yata ng nagising, Lady Adeline." puna nila.

Nahihiya naman siyang tumango sa mga ito. "Siguro may trauma pa sa nangyari kahapon kay San."

"Sabagay. Iyon ang unang beses na inatake tayo sa barko na kasama si Lady Adeline."

"Lady Adeline, hindi masarap ang almusal ngayon dahil wala ka." reklamo ng isa.

Napangiti naman siya at napailing. "S-sorry..."

"Well..." si Franco iyon. "Maghahanda ako ng meryenda mamaya I expect you not to be late later, Lady Adeline." he said playfully.

Tumango siya dito at ngumiti pagkatapos ay naupo na sila ni Sebastian at nagsimula ng kumain.

She was busy preparing food for the crew dahil alam niyang pagod na ang mga ito.

"Lady Adeline,"it was San.

"San!" she smiled at him.

"I just came here to say thank you." pagkatapos ay umalis na din ito agad tila nahihiya.

"Ganoon talaga si San. Halos lahat sa barkong ito. We, are having hard time to trust a woman." paliwanag ni Franco.

"Pero bakit?"

"It's a long story to tell but to make it short. Minsan na tin kaming naglayag sa karagatan kasama ang isang magandang binibini. She's wise and strong. And she fooled everyone here." naiiling na pagkukuwento nito sa kaniya.

She fooled everyone here? Pati ba si Sebastian? Kaya ba ganoon ang trato nila sakanya noong unang beses siyang tumapak sa barko? They are afraid that she might fooled them too just what like that woman did to them?

"Please take good care of Captain's heart, Lady Adeline." he said softly. "He's more than just a captain of this ship." makahulugang sabi nito at nagbalik na sa pagluluto.

Buong araw ay hindi nawala iyon sa isipan ni Adeline hanggang sa masolo niya sa cabin si Sebastian.

"Sebastian..." tawag niya rito.

"Naikuwento saakin ni Franco na..." sumeryoso ang mukha nito. "Minsan na din kayong naglayag na may kasamang babae sa barko? What happened? Where is she?"

His jaw clenched. Kumuyom ang kamao nito pero agad ding nagrelax ang lalaki ng hawakan niya ang mga kamay nito at marahang ngumiti dito.

"You really want to know her?" kumunot ang noo nito na para bang ayaw pag-usapan ang babae.

Tumango naman siya bilang sagot.

"Okay. Promise me you won't get jealous?" tila naninimbang ang tingin nito sa kaniya.

"Promise."

He sighed. "I build a ship with her. Hindi pa namin kasama ang iba saamin ngayon. Noong nagsisimula palang ako sila Zantra, Fred, Franco at San at limang tauhan lang ang sumali sa grupo ko noon. We we're new, and lack of people but we are strong. We managed the ocean and some pirates, soldier...and any possible danger in sailing in the ocean. Everything is okay...until Zantra tricked us."

"Sinabihan niya ang ibang pirata sa plano namin at sinalakay kami sa hindi inaasahang pagkakataon. It was that night, hindi maganda ang lagay sa karagatan at malakas ang ulan dahil sa paparating na bagyo. Then they robbed us. Nasira ang barko namin at kami lang nila Fred, Franco at San ang nakaligtas and the rest of my crew died." he gritted his teeth.

"Where's Zantra?"

Umiling ito. "Sumama siya sa piratang umatake saamin. Nakita namin na kasama na siya ng mga pirata na iyon ng magkita kami muli sa Ratara." he answered. "It...It was hard to start again. My ship was gone so my heart too. And from that day I'd never let any woman board in my ship."

"Then why did you let me come with you?" nagtatakang tanong niya.

"I saw you before you get in my ship. You we're crying and frustrated. Hindi ko kayang iwan ka roon sa daungan ng ganoon ang itsura mo kaya sinadya kong wag maglayag agad at hintayin na makasakay ka sa barko ko."

His confession shocked her.

"So, why did you act as if you had no
idea I had boarded your ship that day?" she inquired, a slight smirk on her face.

"Sorry. Dapat ba ay ipinaalam ko sa iyo para nalaman mo rin na interesado ako sa iyo?" sarkastikong balik tanong ng binata sa kaniya.

"I hate you!" kunyaring galit na sabi niya.

"And I love you." yumakap ito sa kaniya. "To be honest, I can't bring
myself to tell you that." he said.

"So, what's the point of telling me now?" she asked.

"I'm not sure either. I suppose I must
adore you that much." he replied.

"Talaga huh?"

Sebastian chuckles. "Wala pa akong babaeng nakita na kasing ganda mo, Adeline."

"Sige, kunyari ay naniniwala ako."

"Hindi mo kailangan magkunwari, you have to believe me. You are beautiful. And you're also mine." Sebastian smirked. "That Max Chua will never take you away from me."

Bumadha ang pag-aalala sa mukha niya ng mabanggit ang pangalan ng lalaki. "Do you think everything will be okay, Sebastian?" she asked, worriedly.

"Everything will be okay. I promise you." nangangakong sagot ng kasintahan sa kaniya. "Don't worry too much. We will save your family." dagdag pa ng binata.

Niyakap niya si Sebastian. "Salamat, Sebastian."

Niyakap naman siya pabalik ng binata. "I love you, Adeline."

Humigpit ang pagkakayakap niya kay Sebastian at isiniksik ang sarili sa yakap na iyon. "I love you, Sebastian." buong-pusong sagot niya sa binata.