The Captain's Lady

Chapter 8

Chapter 8

Nakakailang lagok na si Sebastian ng alak sa kopitang hawak pero hindi pa din maalis-alis sa mukha niya ang reaksyon ng dalaga pagkatapos niya itong alukin ng kasal kanina. It's priceless.

Bumaling siya sa dalagang mahimbing na natutulog sa kama.

Inilapag niya ang hawak na kopita at lumabas ng cabin.

"Naguiguilty ka?" natigilan siya sa paglalakad ng biglang sumulpot sa harapan niya si Alcarra.

"Why should I?" balik tanong niya dito at nilampasan na niya ang babae pero makulit ito at hinabol siya.

"You should stop before she finds out, Sebastian. You love her and she loves you too." malungkot na sabi ni Alcarra.

He laugh sarcastically before he shook his head.

"I love her? Are you sure about that? I don't love her. Everything is just for a show." walang emosyong balik niya.

"Hindi iyon ang nakikita ko." naiiling na sabi ni Alcarra. "Adeline is innocent, Sebastian. Ang pagkakamali ng ama niya ay hindi niya kasalanan. Wag mo siyang idamay."

"Shut up, Alcarra!" he gritted his teeth. "Damay siya dahil anak siya!" galit na giit niya.

"Tito Eric is right, Sebastian. Hindi sinasadya ng ama ni Adeline ang nangyare. Just like your mom he is a victim too." pakikipagtalo ni Alcarra.

"HE KILLED MY MOM, ALCARRA! STOP DEPENDING THAT MAN!"

"I...know..." humina ang boses ng babae at umiwas nang tingin sa kaniya. "But I just hope so you're mind will change. Adeline is a nice woman. She's sweet...and caring."

"Hindi magbabago ang plano ko, Alcarra, kahit ano pang sabihin mo." ibinaling niya sa ibang bagay ang atensyon.

He will get his revenge...his revenge on the Governor of the Saskia. And he will use Adeline to get that.

Pakakasalan niya ang dalaga pagkatapos doon niya ipagtatapat ang totoo. I'm sure it'll explode like a bomb. Sisiguraduhin niyang mapait at paghihirap ang sasapitin ng dalaga sa kamay niya.

Lahat ay umaayos sa plano niya at walang sinuman ang makakasira n'on not even Adeline herself.

Naging mabilis at madali niyang naisakatuparan ang plano niya. Pumayag si Adeline na magpakasal sakanya.

He was in rage noong unang beses siyang tumapak muli sa Saskia at nang salubungin siya ng lalaking pumatay sa kaniya ina.

But he still manage to give them respect.

Sa buong isang linggo na sa mansion siya ng mga Ronsville namalagi ay hindi niya maiwasan ang magalit.

Ang saya at buo ang pamilya nila samantalang sinira at winasak nito ang sa kaniya.

"Sebastian," Adeline called her sweetly.

Ang napakaganda at napakaamong asawa niya ay nasa harapan niya. She looks perfect at maraming kalalakihan ang naiinggit sakanya dahil siya ang napangasawa nito.

"I miss you." lumapit siya dito at hinalikan ang asawa.

"Hindi naman ako nawala ah." nalilitong sabi sa kaniya ni Adeline. Binigyan niya lang ito ng marahang ngiti bago muling hinalikan. "Can we stay here? Gusto ko namang masolo ka." malambing na aniya.

Mahinang tumawa si Adelina bago tumango sa kaniya.

"Ah...Sebastian..."

"Hmm?"

"Thank you...for helping, saving the Saskia and for loving me." she said sincerely.

Agad na umiwas siya ng tingin sa mukha ng asawa.