The Park || Larry Stylinson (Dutch)

Take Seven

Harry Edward Styles

De keren daarna dat ik met Louis afsprak verliepen goed. Eigenlijk verliepen ze perfect.
De eerste keer na onze... kus... verliep het een beetje ongemakkelijk. Ik wist absoluut niet hoe ik me moest gedragen en draaide er een beetje omheen, totdat Louis zei dat ik mijn bek dicht moest houden en me ruw zoende.

Hij zoende trouwens fantastisch, dat moet gezegd worden. Je moet absoluut niet denken dat, omdat hij een zwerver was, hij stonk of iets dergelijks. Louis kreeg namelijk soms wat dingetjes van het Leger Des Heils, zoals nieuwe kleding of tandpasta en een tandenborstel. Een paar keer per week, als hij geen slaapplaats kon vinden, sliep hij daar en kon hij gelijk zijn haar wassen.

Louis smaakte naar koffie en rook, vermengd met een vleugje mint. Als je het zo hoort klinkt het verschrikkelijk, maar geloof me: Louis was perfect.

De kerstvakantie was begonnen. Ik hoefde niet meer naar school en besloot Louis daarom eens 's ochtends te bezoeken. Ik had mijn schooluniform ingewisseld voor mijn skinnyjeans met mijn mosterdkleurige Timberlands en een dikke winterjas. In mijn haar zat een donkerrode bandana die mijn haar uit mijn gezicht hield.
Het bevroren gras knerpte onder mijn schoenen en als ik uitademde zag je een wolkje waterdamp. Louis had gelijk toen hij zei dat het kouder zou worden. Shit, ik hoopte maar dat hij met dit weer niet buiten sliep. Ik wilde niet dat hij ziek werd of doodvroor.
Al vanaf een afstandje zag ik Louis op het bankje zitten. Hij had zijn knieën opgetrokken en ik zag dat hij zijn oude, te grote winterjas weer aanhad.

'Lou.' Ik naderde hem van achter en legde een hand op zijn schouder. Ik boog me voorover en drukte een vlugge kus op zijn wang. Daarna liep ik om het bankje heen en plofte naast hem neer.
Ik drukte hem een grote beker in zijn hand.

'Hier, ik heb maar warme chocomelk genomen, het is zo koud.'

Louis vingers strekten zich uit naar de mok. Hij had oude handschoenen aan waar de vingers vanaf geknipt waren.

'Thanks Haz.', glimlachte Louis. Hij warmde zijn handen aan de beker terwijl ik mijn camera uitstalde.
Pas toen ik weer overeind kwam, keken we elkaar recht aan.

'Je ziet er goed uit, love.', fluisterde Louis toen hij mijn outfit in zich opnam. 'Ik moet zeggen, dit staat je zelfs nog beter dan je schooluniform, en dat is al verdomde sexy.'

Ik glimlachte en bekeek hem ook. Ik moest een grijns onderdrukken toen ik zijn sjaal zag. Hij had hem voor zijn mond en neus gebonden, waardoor hij er bijna uitzag als een terrorist. Helaas voor hem werd dat beeld een beetje verpest omdat de sjaal felrood was met verschillende, geborduurde sneeuwvlokjes en sneeuwmannen erop.

Louis zag me kijken en trok arrogant zijn wenkbrauwen op.

'Wat kijk je nou? Ik heb deze sjaal anders van een hele lieve, oude vrouw gekregen die gister een wandeling in het park maakte. En ik heb hem zo omdat ik niet ziek wil worden.'

Mijn lach verdween. 'Je hebt in het park geslapen? Lou, dat is veel te koud!'

Louis rolde met zijn ogen. 'Je wil niet weten hoe druk het nu is bij het Leger Des Heils. Ze hebben echt geen slaapplekken meer over. Wees blij dat ik die sjaal heb, love.'

Ik knikje langzaam en haalde toen zijn pakje sigaretten tevoorschijn. Ik stak het naar hem uit, maar hij schudde zijn hoofd.

'Hoeft niet, ik heb dit.' Hij haalde een paar sjekkies tevoorschijn en ik hapte naar adem.

'Louis!', begon ik bestraffend. 'Zijn dat drugs? Ik wil niet dat je aan drugs doet!'

Louis rolde geïrriteerd met zijn ogen. 'Jezus, doe niet zo overbezorgd. Ik gebruik al wiet sinds mijn zeventiende. Het houdt me warm op de koude avonden, oké? En het is heus niet zo dat ik verslaafd ben.'

Ik liet een trillerige zucht ontsnappen. 'Het spijt me, Lou... Het is alleen, ik ben gewoon bezorgd om je. Ik wil niet dat je iets overkomt, en je weet wat ze allemaal zeggen over drugs...'

'Ik ben niet verslaafd, love. Promise.'

We zaten een tijdje op het bankje terwijl we keken naar het licht bevroren meertje.

'Wil je die sigaretten toch maar bij je houden? Mijn moeder vermoord me als ze die dingen in mijn jas vindt.'

Louis grinnikte en stak zijn hand uit. 'Dat ene pakje maakt toch geen verschil meer. Mijn longen zijn toch al zwart.'

Ik kon er niet om lachen. Ik wist het, dit was gewoon wie hij was, maar toch: Hij betekende gewoon zo veel voor me, en het idee van longkanker, ziektes of een drugsverslaving zat me gewoon niet lekker.

'Ik zie je denken. Stop met denken en spreek alles maar gewoon uit.', zei Louis terwijl hij zijn laatste slok chocolademelk naar binnen goot. Hij gooide het lege bekertje in een vuilnisbak een paar meter verderop en slofte weer terug. Net als bij mij vormden zich grote wolkjes als hij uitademde.

Ik schudde met mijn hoofd. 'Ik dacht niets bijzonders. Gewoon wat stomme zorgen.'

Louis knikte en haalde een joint tevoorschijn. Vragend keek hij me aan. 'Heb je er bezwaar tegen als ik...?'

Langzaam schudde ik mijn hoofd. 'Ga je gang...'

Ik hoorde zijn aansteker klikken en evenlater drong de geur van wiet mijn neusgaten binnen. Louis inhaleerde diep en sloot even zijn ogen. Daarna blies hij het in één keer uit.

'Je hoeft je echt geen zorgen te maken. Ik neem het alleen maar op dagen zoals deze. Het verdrijft de kou, Haz. Ik weet wel dat de kou er nog is, maar het helpt me om die klote-temperatuur even niet te voelen, het helpt me om me weer warm te krijgen.'

Louis blies een grote wolk in mijn camera en ik keek hem verontwaardigd aan. 'Hé, voorzichtig! Als je mijn lens beschadigd of de microfoon, dan-'

'Relax, love. Je weet dat ik zoiets nooit zou doen.', glimlachte Louis.

Hij leunde tegen me aan en drukte een kus op mijn mond hoek om me gerust te stellen. Vervolgens hield hij de joint voor mijn neus.

'Trekje?'

'Nee.'

'Je gaat heus niet dood.'

'Ik zei néé, Louis.'

'Oké, oké, sorry.', giechelde hij. Wacht, hij gíéchelde? Juist. 'Leef eens een beetje, Harry.'

Ik rolde met mijn ogen en in één beweging pakte ik de joint tussen zijn vingers tevoorschijn. 'Denk je niet dat je stoned genoeg bent?'
Ik stond op en wilde de joint uitmaken en in de vuilnisbak gooien, maar Louis greep me bij mijn arm.

'Nee! Niet doen! Daar heb ik zeker een week voor moeten zingen samen met Niall! Hij vermoord me als alles zometeen al op is! Laat me die alsjeblieft nog oproken?'

Twijfelend keek ik naar de joint, toen naar Louis' smekende gezicht en toen weer naar de joint.
'Goed dan.'

Louis klapte in zijn handen. 'Dankje! Neem nou een trekje, geloof me: Je voelt je vrolijker en je voelt de kou niet meer!'

Ik zuchtte diep en ging naast Louis op de bank zitten. Ik wist hoe ik moest roken, het was dus niet zo dat ik een hoestaanval zou krijgen. Ik vond roken alleen smerig en ongezond, en daarom deed ik het niet.

'Please, love? Het is leuker met zijn tweeën.'

'Goed dan.' Langzaam bracht ik de joint naar mijn mond en nam een trek. Ik liet de rook zich even verspreidde en blies het toen vol in Louis' gezicht uit, die het meteen bijzonder grappig leek te vinden.

'Yaay, I love you!'

Ik lachte zachtjes en overhandigde hem de joint weer, waarna ik mijn arm om hem heensloeg en wat begon te spelen met zijn wintersjaal.

Louis nam ook nog een trek en blies de rook met gesloten ogen uit, waarna hij hem met een boogje het meer in gooide.

'I love you too.', fluisterde ik tegen zijn haar aan. 'Please take care of yourself.'