တင္းေတာင္.....
ဆာရန္ဘဲလ္သံၾကားေတာ့ထကာတံခါးဖြင့္ေပး
လိုက္သည္..တျခားသူမဟုတ္ သူေစာင့္ေန
ေသာနီဂိုျပန္လာျခင္းပင္...
**နီဂို**
**ဘာလဲတအားေတဝမ္းသာသြားတာလား**
**နည္းလမ္းေတြ႔ခဲ့လား ဘယ္သူကလုပ္တာ
လဲဟင္ ဘယ္လိုလဲ သြားၾကမယ္ေလျမန္ျမန္**
**ငါ႐ွင္းျပတာေလးလဲနားေထာင္ပါဦးဆာရန္
ရယ္မင္းဟာက**
**ဘာလဲ ငါစိတ္ပူလို႔ေလ သူဟိုမွာႏိုပ္စက္ခံ
ေနရရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ **
**ေအးပါ ဟုတ္ပါၿပီ**
နီဂ္ုေခါင္းကုတ္ကာ
**နားေထာင္ ေက်ာက္စိမ္းသခင္ေျပာတာေတာ့
ဘယ္သူလဲမသိေပမဲ့ ငါတို႔နဲ႔အနီးဆံုးမွာ႐ွိတယ္
တဲ့အိမ္မက္ကိုဖန္တီးတဲ့သူကလည္း ဘာလို႔
အဲ့လိုလုပ္လဲမသိေပမဲ့ ဆိုးဝါးတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္
႐ွိပံုေတာ့မေပၚဘူးတဲ့ တခုလုကိုအဆင္ေျပ
ခ်င္ေနတယ္လို႔ေျပာတာပဲ**
**ဒါဆို ဘာလို႔သူအရမ္းေၾကာက္ေနတာလဲ**
**အာ့ေတာ့ ငါမသိဘူးေလေက်ာက္စိမ္းသခင္
ကအဲ့လိုပဲေျပာလာတာကို**
**ဒါဆိုလိုက္သြားရမဲ့နည္းက**
**ဒီမွာ ဟီးဟီး **
လူတစ္ရပ္စာေလာက္႐ွိတဲ့အေမြးတိုင္ႀကီး
နံရံမွာေထာင္ထားတာဆာရန္ခုမွေတြ႔သည္
ဝင္လာကတည္းကကိုင္လာတာလားကိုေတာ့
မမွတ္မိေတာ့..
**အဲ့အေမြးတိုင္ႀကီးထြန္းသြားရမွာလား**
**သိပ္ေတာ္တာပဲဆာရန္ရယ္ ဒါေပမဲ့**
**ဘာလဲ**
**မင္းဟိုေရာက္ရင္မိန္းခေလးျဖစ္မွာတဲ့**
တဟားဟားေအာ္ရယ္ေနေသာ နီဂိုကိုၾကည့္
ကာဆာရန္ေဒါသထြက္လာသည္
**ဒါရယ္စရာပါလား**
**ပါတာေပါ့ဟ ငါတို႔ရဲ႕ခန္႔ညားလြန္းတဲ့
ဆာရန္က မိန္းခေလးလိုပံုဆိုေတာ့ ဟီး**
**အဲ့အေမြးတိုင္ႀကီးသာ ျမန္ျမန္ထြန္းစမ္းပါ**
**ခနေနဦးဆိုလီကိုအလယ္ထားလိုက္ သူ႔ေဘးတဖက္ဆီငါတို႔အိပ္ရမွာမလို႔**
