Love, but Hurt (We meet again) Season 2( Completed)

အပိုင္း ၈

"အန္းလု....အန္းလု...ခ်ီအန္းလု.....
တံခါးလာဖြင့္ေပးစမ္း...."

ျပင္ပမွတံခါးထု႐ိုက္သံေၾကာင့္
အန္းလု အိပ္ခ်င္မူးတူျဖင့္ႏိုးလာရသည္။
မိမိမ်က္စိအား ပြတ္ေနရင္း
ေအာက္တြင္ တစစီက်ေနေသာ
သူ၏ ေဘာင္းဘီအား ေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး
အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ေလ်ာက္လာခဲ့သည္။

နာရီကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့
ည ၇နာရီပင္႐ွိေခ်ေတာ့မည္။
အသံကို ေသခ်ာနားေထါင္ၾကည့္ေတာ့မွ
ဤသည္က အေမ့အသံပင္။

အန္းလု မ်က္ဝန္းတို႔ျပဴးက်ယ္လာၿပီး
ၾကမ္းျပင္႐ွိ အက်ႌ အားအျမန္ပင္
ေကာက္စြတ္ကာ
ဝမ္းသာအားရျဖင့္ တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။

အနက္ေရာင္ကုတ္အက်ႌႏွင့္ ရင္ခံအျဖဴကို
ဝတ္ဆင္ကာထားၿပီး ေအာက္႐ွိစကပ္သည္လည္း
ဒူးထိသာ႐ွည္သည္။
သူမ၏ဆံႏြယ္တို႔က ဂုတ္အထက္တြင္
အဆံုးသတ္သည္။
မ်က္ႏွာကိုလည္း လွပစြာ
စီျခယ္ထားေသးသည္။
ပိုက္ဆံအိတ္အလတ္စားအရြယ္ကို
လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ခ်ိတ္ကာထားသည္။

အန္းလုက ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။

"ေမေမ......အမ္....."

အန္းလုေခါင္းကိုနည္းနည္းေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
သူမ၏ေနာက္တြင္ ကခ်ီ႐ွန္းပင္။

ခ်က္ခ်င္းပင္သူ၏ေခါင္းထဲ၌ေ မးခြန္းမ်ားက
ျပည့္ႏွက္ကုန္၏။

(႐ွန္း႐ွန္းက.... ဘယ္လိူ....အေမ့ေနာက္မွာ...)

အန္းလု၏ မိခင္က ေၾကာင္ၾကည့္ေနေသာ
အန္းလုကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္ၿပီး
အထဲသို႔ ဝင္လာလိုက္သည္။

သူမက ဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး

"လာေလ...ကိုယ္လုပ္ထားတာ
ကိုယ္မသိဘူးလား...အန္းလု....
.ႏွစ္ေယာက္လံုးလာခဲ့..ဒီကို...."

အန္းလုက ခ်ီ႐ွန္းအား ၾကည့္၍
ေမးေမာ့ျပသည္။
ခ်ီ႐ွန္းက ဘာမွျပန္မေျပာေခ်။
ခ်ီ႐ွန္း၏လက္ထဲတြင္ သူမ၏ အဝတ္အစားအိတ္ႏွင့္
တခ်ိဳ႕ပစၥည္းမ်ားျပည့္ႏွက္ေနသည္။

အန္းလုက အထဲဝင္လာရင္း
ခ်ီ႐ွန္းအား တိုးတိုးေလးေမးလိုက္သည္။

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း...
အေမ့ကို ဘာေတြေျပာမိေသးလည္း
သူသိသြားၿပီလား....."