Ολίβια

Κεφάλαιο 4

Όλοι αργά ή γρήγορα θέλουμε να ξεχάσουμε κάτι από το παρελθόν μας , διότι ακόμη και σε μεγάλη ηλικία είναι δύσκολο να ζήσουμε το μέλλον με τις τύψεις αγκαλιά . Πόσο εύκολο είναι όμως να αγνοήσουμε τους μικρούς δαίμονες και να κοιτάξουμε κατάματα το μέλλον χωρίς φοβόμαστε ότι μπορεί να ξανακάνουμε το ίδιο λάθος ?

Οι τύψεις υπάρχουν πάντα μέσα μας και όσο μεγαλύτερο το 'έγκλημα' τόσο πιο ισχυρές είναι οι ελέγξεις αυτές .

Αν όμως καθίσουμε και αναλογιστούμε το ιστορικό παρελθόν θα παρατηρήσουμε  πως όλοι έχουν κάνει λάθη και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα ...

Οπότε για πιο λόγο εμείς να νιώθουμε τόσο άσχημα για κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό ?

Μέρα συνάντησης... και η μελαχρινή καλλονή δεν είχε αναφέρει τίποτα στην κοκκινομάλλα φίλη της . Έβλεπαν η μια την άλλη κάθε μέρα ,όμως , για άλλη μια φορά η Ολίβια είχε μετανιώσει που της ανοίχτηκε τόσο .

Το θέμα δεν είναι πως δεν εμπιστευόταν την Άννα ,αλλά τον εαυτό της ,διότι μιας και άνοιγε την καρδιά της δεν υπήρχε γυρισμός και αυτό την σκότωνε

'' Ολιβ , όλα καλά ? Αυτές τις μέρες είσαι λίγο κάπως ''ρώτησε ανήσυχα η νεαρή σχεδιάστρια μόδας . Το βλέμμα της πραγματικά δήλωνε ανησυχία και ο τρόπος που την κοιτούσε στα μάτια πρόδιδε την αγωνία της

'' Καλά είμαι μην ανησυχείς ,απλά μάλλον θα συναντήσω τον Στέφανο σήμερα και δεν ξέρω πως θα πάει '' δεν μπόρεσε να κρατηθεί . Στο κάτω κάτω αν της συνέβαινε το οτιδήποτε έπρεπε κάποιος να ξέρει

Τα μάτια της Άννας έλαμψαν και ένα πονηρό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της ερωτεύσιμης κοπέλας .

Η Ολίβια ήξερα τι σκεφτόταν η φίλη της πριν καν μιλήσει και για αυτό τον λόγο έπρεπε να της ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα

'' Πριν ξεκινήσεις τα « είναι ερωτευμένος μαζί σου» θέλω να σου πω πως ο τύπος είναι πολύ περίεργος , υπερβολικά αγενής και μάλλον με παρακολουθεί . Να φανταστείς ήξερε τι χρώμα πιτζάμες φοράω . Πριν τελειώσω θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα είσαι δίπλα μου σαν φίλη και δεν θα με αφήσεις να κάνω καμία βλακεία '' πήρε μια βαθιά ανάσα και βολεύτηκε καλύτερα στην θέση του συνοδηγού

Η κοπέλα δίπλα της είχε μείνει σαστισμένη να την κοιτάει . Δεν ήξερε τι να απαντήσει και ο εκνευρισμός της φίλης της ήταν ολοφάνερος .

'' Όπως αγαπάς '' ήταν το μόνο που είπε και ξεκίνησε για το σπίτι της .

Δεν θύμωσαν η μια με την άλλη ,ούτε και παρεξηγήθηκε καμία , απλώς η Άννα συνειδητοποίησε πως η φίλη της ήταν πραγματικά αγχωμένη και δεν ήξερε πως να την κάνει να νιώσει καλύτερα