Karakter'ler (TAMAMLANDI)

3 (Gotik)

Saat: 07.00

Saat iki kere tıklama sesi çıkardı.

Şahsiye'nin başı hemen masadan kalktı. Ve deminki rahatlığını aratmayacak şekilde etrafını kısık gözlerle süzdü.

Önüne döndüğünde kalemini masada dururken buldu, sinirle kalemi sırt çantasına attı. Aynı kalem ve parmaklarla yazılmış olan peçeteye baktı.

"Hesabı ödemeyi unutma, asabi :)" Yazıyordu.

Sinirle peçeteyi buruşturup uzun, haki yeşili paltosunun cebine tıkıştırdı.

Hesabı öderken dişlerinin arasından sinirle söylenmeyi de unutmadı, "Aptal, bu para hepimizin. Ben ödesem ne fark edecek?"

Görevli ne olduğunu anlayamamış şekilde pastahaneden çıkan sarı saçlı kızın değişimine baktı. On dakika önce, dünya yansa umursamayacak kız, şimdi ise etrafına alev püskürtüyordu adeta. "İnsanlık halidir." deyip işine geri döndü.

***

Şahsiye bu sefer mutluydu, çünkü istediği şekle geri dönmüştü! Hem de bir rekorla birlikte!

Üç dakika içerisinde bir genç kızın değişim geçirmesi tüm dünyaca kabul edilmesi gereken bir rekordu.

Sabahtan beri her halükârda hanımhanımcık görünen kız, şimdi ise... fazla değişmişti.

Fazla koyu göz makyajı, sarı saçına tebeşirle eklenen renkler, küpe, piercing, çeşit çeşit bileklik ve giyiminin bir anda siyaha dönüşü, bu gotik görünümü destekler nitelikteydi.

Hatta artık genç kızın üstünde olan tek renkli şey, saatiydi. Zaten o da koyu kahve renginde olduğu için, pek dikkat çekmiyordu.

***

Şahsiye bu halini dünyaya duyurmak istercesine neredeyse tüm zamanını sokaklarda, caddelerde yürüyerek geçirdi. Varması zorunlu olan yere elbette daha kolay ve daha az yorgunlukla gidiş yolları vardı. Fakat bunu da, Şahsiye önensemedi.

Yol, bazı teyzelerin ona kınar bakışlar atması, bazı ergenlerin hayran bakışları ve bazılarının ise hiçbir şeyi umursamayan tavırlarıyla geçti.

Şahsiye'nin de yapmak istediği bu değil miydi, onu da bu şekliyle fark etmeleri. Böyle de normal kabul edilebilmek.

Şahsiye saatine baktı. Son 7 dakika, 36 saniyesi vardı.

Endişe ile etrafına bir şeyler ararmışçasına bakındı ve bulmuşluğun verdiği huzurla yüzünü büyük bir sırıtış aldı...