Always~ George Weasley (Voltooid)

Hoofdstuk 42

Ik lig op de grond!

Hoe had dit kunnen gebeuren. Moody is dood. Ik kan niet opstaan en waar de rest is, geen flauw idee.

Ik ga recht opzitten.

Me been ligt open.

Ik probeer optestaan.

Nou gelukt ik apperate naar de Burrow.

Door het ligt van de burrow van afstand zie ik dat er een tak waarschijnlijk me been heeft geraakt.

Ik pak me staf en begin het te genezen.

Als ik er weer kan rennen, ren ik naar de burrow.

'Lily!' Roept Ginny en die omhelst me.

'Hey.' Zeg ik.

'Je been, bloed.' Zegt ze dan.

'Het is goed.' Zeg ik dan.

Dan verschijnen George en mijn vader.

George bloed bijn ze oor.

'George.' Zeg ik en volg me vader en George naar binnen.

'Oh jongen toch.' Zegt Molly en legt hem op de bank.

Me vader drukt en staf op me keel voor dat ik veder kan lopen.

'Remus.' Zegt Molly.

'Wat is Elisabeth haar verjaardag, 6 mei 1960.' Zeg ik en hij halt ze staf weg.

Ik loop naar George.

Molly maakt ruimte zodat ik er bij kan zitten.

Ik ga met me handen door ze haar als Fred binnen komt rennen.

'Hoe gaat die Georgie?'

'Saint-like.'

'Nog eens?'

'Saint-like, snap je het Fred im holy.'

'In alle oren humor ga je voor Saint-like, pathetic.' Zegt fred uit eindelijk.

'Ik ben nog steeds de knapste.' Zegt George en kijkt mij aan.

'Dat ben je.' Zeg ik geef hem een kus op ze voorhoofd.

'Ik wil eigenlijk dit niet verpesten, maar Moody, hij is dood.' Zeg ik dan als iedereen binnen is.

Moody en ik vlogen samen en dat ging mis. Het beeld van moody geraakt zijn worden blijft maar in me hoofd afspelen, hoe ik naar beneden viel maar overleefde.

Als George wond verzorgd, breng ik hem naar onze kamer.

'Je been.' Zegt die als die op bed zit.

'Het is goed, ik heb het genezen maak je geen zorgen.' Zeg ik dan en ga op ze schoot zitten op een manier dat ik hem aan kijken.

'Echt waar.' Zeg ik een geef hen snel kus en ga dan naast hem liggen.

'Ik ben blij dat je veilig bent.' Zeg ik dan.

'Always.'