Pabertday ko na, hihi :) Thank you sa 5k reads! Mwaaah!
__________
~I wish that I could be like the cool kids, cause' all the cool kids seems like to fit in~~~
~~Like the cool kids~~
Okay ang boring. Yung feeling na, wala kang makausap.. ARGHH!!! Wala pa akong namimeet na bagong friend.. Kasi di rin naman din ako nagsasalita.. Una, sayang ang laway sa pagiingles. Mabuhay at maging proud ka nga sa sarili mong bayan! Wikang Filipino. Pangalawa, ang aarte at ang yayabang ng mga kaklase ko, ieenroll nalang ako ng nanay ko, dito pa talaga sa walang Pilipino na school.. Pati nakakamiss yung mga kaklase ko sa Pinas :( yung maingay na masaya, walang naa-out of place dun.
"PST!" ang ingaaaaay!!!!
"HEY YOU!" hey you pa more!! Ang ingay netong mga amerikano at amerikana na 'to! Hindi sa nangdidiscriminate ako, pero yan talaga yung nararanasan ko ngayon..
"Pst! Kathryn!" tae sino ba yon? *lingon*
>.>
<.<
wala naman eh, trip pa more. Kainis!
"Pst! Hey!" pagkakaalam ko ang pasutsot kabastusan -,- ang bitter ko ba?
"Hey Kathryn!" oh so, andito na sia sa upuan na katabi ko..
"Uh hi?" sabi ko ng manahimik na sia, sayang effort.
"Charles by the way.." sabi nia sabay smile at abot ng kamay para makipag handshake. Ayoko maging rude at masabihang maarte kaya nakipagkilala narin ako, ayoko ng issue. Iisnabin ko na 'to pagkatapos, di naman kami friends, ni hindi nga kami close.
"Okay.. *insert dat fake awkward smile* "sabi ko..
"Can we go for lunch later?" straight-forward niang tanong.
"What for?" ayan na nagsisimula na ang pagiging mataray ko, wala na ako sa mood.
"For you to have company, okay?"
"I don--"
"Okay, later! See you!" sabi nung charles, aba! Di manlang ako pina-hinde! Asar talaga, okay na ako sa walang kasabay, op muna. Kaso, etong kabute na 'to, kala mo kung sinong close. Psh. >,<
LUNCH
dinismiss na kami ng science teacher namin. Pero hindi parin ako lumalabas ng room, di pa ako gutom eh.. Plus, walang starbucks dito, yun lang yung gusto ko ngayon eh, kape ng sb. Gustuhin ko mang dalhan ako ni kuya dito sa school ng gusto ko, ayoko namang magmukhang yaya ko yung kuya ko, hihi. Ang sweet ko parin talaga c:
"Hey! Are you waiting for me?" andito na sia, yung lalakeng ayokong makita. -,-
"No. Why would I?" sarcastic kong sabi.
"Psh, let's just go and eat lunch.."
"Obviously, ayoko kitang kasama ok? Gets mo ba? Malamang hinde, kasi tagalog yung sinasabi ko eh, eh ikaw, inglishero. Hay, sana maintindihan mo 'tong sinasabi ko, okay? Di ako gutom, kaya salamat nalang, sorry sa pagiging rude pero, ayoko muna magkaroon ng kasama.." -,- syempre sa sobrang bugso ng damdamin, tinagalog ko na sia. Naiinis na ako eh..
"HAHAHAHAHA!!" ayan, tumatawa na sia, napahiya na ako, di na talaga ako naintindihan, sayang effort ko mag-tagalog ha! *face palm*
"I know you didn't understand all of the things that I just sa--"
BINABASA MO ANG
UNDER REVISION | Ano ba 'to? | KathNiel | ON-GOING
FanfictionUNDER REVISION | UNDER REVISION | UNDER REVISION "Can you not?" -kathryn "how can I?" -daniel after years of being together, how can this relationship turn to something more beneficial? I don't want to get my hopes up soaring high to...