AYNI KADER

Son bir yıl..

Elimizde o kadar çok seçenek varken biz zor olanı seçmiştik. Daha doğrusu ben seçince kardeşim de benimle gelmek istemişti. Aslında evden kaçarken kardeşimin benimle gelmesinin ne kadar doğru olduğunu düşündüm. O biraz daha duygusaldı. Ben annemi ve babamı ne kadar sevmiyorsam Deniz o kadar çok seviyordu. Ona rağmen beni yalnız bırakmayıp benimle beraber gelmeyi istemişti. Hiçbir zorunluluğu da yokken.

Bundan sonra ne yapacağımızı düşünürken Deniz'in sayıklamaları tüm düşüncelerimi dağıttı. Evet yine o kadını özlüyordu. Neredeyse hemen hemen her gece rüyasında annesinin onu bırakıp gittiğini görüyordu. İkiz olmamıza rağmen hiçbir fiziksel özelliğimiz hiçbir huyumuz birbirine benzemedi. Deniz sarışın, kahverengi gözlü çok hafif çilleri olan, hiçbir zaman yüzünden eksilmeyen tebessümü ve sıcakkanlılığıyla çok tatlı bir kızdı. Ben ise kendime yakın hissetmediğim kişilerin yanında dudaklarımı yukarıya doğru kıvırmaktan bile nefret ederdim. Sanki kendime yakın hissettiğim çok fazla kişi vardı ya...

 Kapının çıkardığı sesle yataktan doğruldum. Benden 5 yaş küçük olan Yasemin yine uyuyamamış olacak ki yanıma gelmişti. Yaşına rağmen çok fazla olgundu. Kimseye de kolay kolay güvenmezdi. Ben buraya geldiğim ilk günden beri yakın olduğum kişi sadece oydu. Yavaş yavaş yanıma doğru gelirken Deniz'i uyandırmamak için parmak uçlarında yürüyordu. Burası için çok masumdu. Çok fazla masumdu. Yanıma geldiğinde yatağa oturup dizlerime yattı.

 "Kumsal abla bu böyle ne kadar sürecek?"diye sordu.

 Neden bahsettiğini aslında anlamıştım. Ama sanki anlamamış gibi yaparak "Ne? Ne kadar sürecekmiş bakalım?"dedim.

 Bu gece daha bir durgundu. Her halinden belliydi. Her zaman önce boynuma sarılırdı ama şimdi direk dizlerime yatmıştı. "Yasemin" diye seslendiğimde "Bugün..." diye başladı sözlerine sesi boğuk geliyordu. "Bugün babamın ölümünün 3.yılı Kumsal abla. Şu dünyada en sevdiğimi toprağa vereli tam 3 yıl oluyor. Anne bile demek istemediğim o kadın ise şimdi kiminle gönül eğlendiriyordur veya nerdedir bilmiyorum bile. Kumsal abla sen buraya ilk geldiğinde senden bütün yetimhane korkuyordu. Hâlâ çok korkuyorlar. Açıkçası bende korkuyordum ama seni tanıdıkça içinde olan şefkati merhameti gördüm ben. Bu yetimhanede senin gibisini tanımadım. Ama şurada sadece bir yılın kaldı hatta ondan bile az. Ben seni çok özlerim Kumsal abla. Buna izin verme olur mu? Fırsat buldukça yetimhaneye gel beni ziyarete, vakit geçirelim olmaz mı Kumsal abla?"

 "Canım sende biliyorsun burdan çıktıktan sonra ne yapacağımızı, nereye gideceğimizi bende bilmiyorum. Ama sana söz seni her fırsatta arayacağım. Eğer İstanbul'da kalmaya devam edersek seni ziyarete de gelirim zaten, de... Yasemin hanım senin yarın sınavın yok muydu?" ben bu soruyu sorunca biraz duraksadı. "Hem fazla çalıştığını da hatırlamıyorum." diye ekledim

. "Ya Kumsal abla eğer ben şimdi uyumazsam yarın okulda kesin uyurum. Ya sınavda da uyursam?" diye sordu. Hareketleri, mimikleri, konuşması o kadar tatlıydı ki...

 "Evet Yasemin haklısın sende en az benim kadar uykucusun. Hem sen söz konusu uyku olunca sınav falanda tanımazsın." deyip güldüm.

 O ise sadece somurtuyordu. "İyi aman Kumsal abla iyiki bir yemek yerken uyuya kaldım. Sende iyice dalga geç." dedi ve ayağa kalktı. Tam odadan çıkacakken onu yakalayıp Deniz uyanmasın diye odanın dışına çıkardım. "Şaka yaptığımı biliyorsun." dedim ve ona sarıldım. "Evet biliyorum ama benim biraz uykum geldi. Ben artık yatsam?" diye sordu.  Uykusu gelince saçmalayıp duruyordu zaten.

 Bende onu yatakhanesine kadar geçirdim ve yatağına yatırıp odasından çıktım. Bileğimdeki saate baktığımda saatin daha 3 olması beni rahatlamıştı. Okula giymeyi sevmiyordum. Zaten derslerimde hiç iyi değildi. Normalde yetimhanedeki herkes devlet okulunda okuyordu ama Deniz'le benim tüm masraflarımızı karşılayan bir aile olduğu için sadece biz kolejde okuyorduk. O yüzden sınıfta kalma gibi bir durumumuz da yoktu. Bu yıl başladığından beri hiç okula görmemiştim. Hâlâ da gitmek istemiyordum ama hem Deniz canının sıkıldığını hemde okul müdürü bize yardım eden aileyi aramış ve benim okula gelmediğimi söyleyince iş yetimhanemizde müdür olan Sevgi hanıma kadar ulaşmıştı. Ne kadar belli etmesem bile Sevgi hanımı çok severdim. Ve onu üzmemek için yarın okula gitmem gerekiyordu.

 Kolejdeki ortamı hiç bilmiyordum. Geçen yıl ne güzel devlet okulundaydık. Okula gitmeyi sevmesen bile oradaki kişiler sayesinde canım sıkılmıyordu. Hem bana okulu sevmeye çalışmamda, anlamadığım konularda yardımcı olan ve sempatikliği ile beni rahatlatan Onur adında bir arkadaşım vardı. Onunla hala konuşuyorduk. Zaten devlet okulundan ayrıldığıma en az benim kadar o da çok üzülmüştü. Bu gece uyumayı pek düşünmüyordum. yetimhanedeki en sevdiğim yer olan kütüphaneye doğru yürürken Sevgi hanımın odasından tıkırtıların geldiğini duydum. kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde Sevgi hanımın hala burada olması açıkçası beni şaşırtmıştı. 

"Sevgi hanım siz hala neden çıkmadınız?" Diye sordum. Büyük ihtimalle beni beklemiyordu. Zaten benim de gece yarısı ortalıkta ne işin varsa...

 "Kumsal asıl senin hala ayakta ne işin var? Yoksa yarın da mı okula gitmeyi düşünmüyorsun?" diye sordu haklıydı kadın benimle uğraşmaktan bıkmıştı artık. "Hem ben bu saatte yine sizin için buradayım. Okula gitmediğin için size yardım eden aile yarın buraya gelecek seninle, sizinle konuşmak için." dedi. Ne yani gerçekten mi geliceklerdi?

 "Ama Sevgi hanım onlar bize yardım ettiklerinden bu yana hiç gelmediler ve daha isimlerini dahi bilmiyoruz ki." Onlar hakkında sadece çok varlıklı olduklarını biliyorduk. 

"Evet Kumsal'cım haklısın ama böyle olmasını zaten onlar istediler ve bence sen artık yat sonuçta 1 ay geçmesine rağmen yarın okuldaki ilk günün olacak lütfen şikayet duymak istemiyorum. 17 yaşına geldin artık bu okul önceki okuluna da benzemez o yüzden hadi artık git ve uyu."dedi.

 Sevgi hanımın ciddi olduğunu anlayınca sadece iyi geceler demek ile yetindim ve odasından çıktım. Sevgi hanım haklıydı bence de artık uyumam gerekiyordu güya bu gece uyumayacaktımda neyse... Yatakhaneme gidip kulaklıkları mı taktım. Uyumaya çalışırken tek düşündüğüm şey artık bu yetimhaneden ayrılmaktı.

Bölüm sonu...

Evet arkadaşlar bu benim şu ana kadar olan en büyük hayalimdi ve bunu sizinle gerçekleştirdiğim için çok mutluyum.Eminim hatalarım vardır onlar için şimdiden özür dilerim.Ve bana bu bölümü yazmamda yardım eden canım arkadaşım Yüsra'ya  da çok teşekkür ederim

Bu bölüm sadece tanıtım amaçlıydı lütfen yorumlarınızı ve düşüncelerinizi eksik etmeyin

Bir dahaki bölümde görüşmek üzere.

(1. bölüm düzeltilmiştir)

🌸