All I Ever Need

Chapter 20

Samantha Rye Arthur

Hawak-hawak ko ang dibdib ko habang nakaupo sa may balcony ng kwarto ko.

Nakatingin lang ako sa kalangitan na ngayon ay may mga bituin na, it's already 7 in the evening at hindi pa ko nakakapag-ayos.

Hindi ko alam kung handa na ba talaga akong malaman ang totoo kay Lio.

Kung ano ba talaga ang katotohanang matagal niya ng tinatago at ayaw sabihin sa akin.

Hindi siya nag text, hindi siya tumawag. Binibigyan niya ko ng oras para mag decide para sa sarili ko.

Hawak-hawak ko ang dibdib ko kung saan nananalaytay ang sakit, kaba, at takot na hindi ko mawari kung tama ba na maramdaman ko pa.

Pinagkakatiwalaan ko si Lio na higit pa sa kung paano ko pagkatiwalaan ang sarili ko but right now?

Pakiramdam ko, I need to save myself first.

I have this instinct na nagsasabi na dapat mas protektahan ko ang sarili ko ngayon.

I'm afraid at the same time I feel so broke.

Dahil kung ano man ang katotohanan na malalaman ko ngayon.

I don't know if I can still stand those words I said as an assurance na hindi ko siya iiwan.

***

Nag d-drive ako papunta sa condo niya habang nanginginig pa ang mga kamay ko.

Sobrang natatakot ako sa maaring mangyari ngayon.

I don't want to lose Lio but I don't want to lose myself too.

Nag park na ko sa parking lot ng condominium at sumakay ako agad sa elevator papunta sa floor niya.

I hope everything would be okay.

Nang makarating ako sa floor niya ay hinanap agad ng mata ko ang pintuan ng condo niya.

Naglakad ako papunta doon at dahan-dahan kong pinindot ang door bell.

Parang wala ako sa sarili ko that time, pre-occupied ang utak ko.

Bumukas 'yon at siya ang sumalubong sa akin.

There's no expression in his eyes para lang akong nakatingin sa isang lalaking hindi ako kilala.

"Come in." Aya nito pero sobrang lamig naman ng boses niya.

Inaya niya ko sa balcony niya at umupo sa may tea table doon.

Una kong tinignan ang nasa harapan namin. Ang city lights sa ibaba, ang mga ilaw ng mga kotse at ng mga pampasaherong sasakyan.

"What do you want? Drinks or food?" Tanong nito.

Tinignan ko siya pero sana hindi ko na ginawa dahil bumalatay na naman ulit ang sakit at takot sa puso ko.

Ang tapang na inipon ko kanina ay parang unti-unting nalusaw at nawala ng isang bula.

"W-water." Nauutal kong sabi at umalis naman agad siya.

Nagbuntong hininga ako bago ko inaliw ulit ang sarili ko at inipon ulit ang tapang na naiwala ko.

Dumating naman siya agad na may dalang baso at isang pitcher tapos isang cup na alam kong sa kanya at may laman na kape.

Tinignan niya ko bago siya nagsalita. Nag bunting hininga muna siya bago binuka ang bibig niya.

"I'm going to start from the very beginning para maintindihan mo. I'm going to tell you the every detail para hindi ka na magtanong." Sabi nito.

Here we are, magsisimula na siya at wala ng humpay sa pag kabog ang puso ko.

"It started when there's a one van that almost hit our Ryne. Ryne was pregnant that time with the triplets." Kwento nito.

Nanatili akong tahimik habang nakikinig sa kanya. He's so serious and I must be too.

"Mainit ang ulo naming lahat that time dahil sa nalaman namin ang totoong nangyari kay Ryne at Aero. Lalo na ng nalaman namin 'yong kay Allison at Isabela." Sabi pa nito.

I didn't know about this but I think this is just a side story.

"Nag dugo si Ryne that time dahil sa van, sinugod siya sa hospital. Sumunod ako at kasama ko si Max sa kotse hanggang sa dumaan na kami sa isang bridge." Sabi nito.

Hindi ko pa man naririnig ang buong kwento ay para na akong nahihilo. Alam ko na 'to, Lio. Alam ko na to.

"There's a car na pagewang-gewang na at wala kaming magagawa ni Max that time kung hindi ang umiwas." Sabi nito.

I knew it.

"Kailangan namin makapunta agad sa hospital to make sure that Ryne and her kids are fine." Dagdag niya.

Uminom siya sa cup niya bago siya nag simula ulit na magsalita.

"Hininto ko ang kotse ko ng malampasan namin ang kotseng 'yon hanggang sa tumama sila sa isang lamp post. I badly want to help them, I really want to help them." Sabi nito.

"But Ryne needs us the most dahil tumatawag na sa amin si Niko and Ryne lost so much blood."

Tears are now starting to fall in my eyes.

"I need to make a decision, Rye. Tutulungan ko ang nasa kotseng 'yon o aalis na kami para kay Ryne."

I can feel pain. So much pain.

"I didn't know that it was your parents inside that car."

Pagkarinig ko pa lang nun sa kanya ay hindi na kinaya ng puso ko para na akong sinaksak ng paulit-ulit, para na akong nabingi.

"Isang reason kung bakit ko pinatulan si Coleen because she would speak out the truth kapag hindi ako sumunod sa kanya. She was there also at kilala niya ako. She used that information to blackmail me para makuha niya ako."

"Hinanap ko ang pamilya o anak ng mag-asawang nandoon sa kotse. Then I met Ryu and you."

Hindi ko na napigilan at humagulhol na ako. He was there, he could save my parents. Pwede niyang mailigtas ang mga magulang ko pero hindi niya ginawa.

"Does Kuya knows about this?" Tanong ko pero hindi siya sumagot.

Nanatiling tikom ang bibig niya at hindi nagsalita.

"Answer me." Halos pabulong kong sabi sa kanya.

He just look at me pero hindi siya nagsalita. I knew it.

After all this time, hindi lang siya ang nag lihim sa akin pati na rin si Kuya.

"You can save my parents, ba't di mo ginawa?" Tanong ko sa kanya.

Nakayuko siya at iniangat niya ito ng magsalita ako.

"Because Ryne needs us. I want to be a good samaritan, Rye. Kung pinili kong iligtas ang mga magulang mo, we might lost Ryne and the triplets. Dahil sa amin lahat na mag p-pinsan, ako lang ang match ang dugo kay Ryne." Sabi nito.

***

Author's Note:

Feel ko talaga ang lame. Gusto ko kayong masaktan ng sobra. Hahaha, babawi ako next update.

Stay tuned!

-JustForeenJeo