All I Ever Need

San Juanico Bridge

We started meeting each other in the bridge and the bridge is the witness that the only woman that I love was her.

The time put us in different situations where we fought, we hurt each other and we forgive.

But the memories of us will still reamin here, in this bridge.

I am now in a TV Show where they invite me as a guest for an interview as an entrepreneur and as the CEO of my company for almost 50 years. I started handling the company in age of 20 and I am now turning 71 years old.

"So Mr. Perez, can we ask about your personal life?" Sabi naman ng host.

I just nod my head and turn my gaze to her.

"Sa 70 years po ninyo dito sa mundo, naka-ilang girlfriend po kayo?" Tanong nito.

I smiled ng maalala ko ang maganda kong asawa.

"Isa lang. The moment I met her is the day that I know that she will be the first and last woman." Sagot ko.

Narinig ko naman ang tilian sa studio pero hindi ko na pinansin 'yon.

"Hindi na po kayo umibig sa iba?" Tanong nito.

Umiling ako bilang sagot.

"Why would you still look for another one when you can settle to one. To the first woman you love." Sagot ko.

"Hindi man ako si Ferdinand Marcos na naging Presidente at nagpagawa ng isang tulay para sa minamahal na asawa pero katulad niya ako na isa lang ang minahal at patuloy pa rin na minamahal. " Sagot ko.

Nakita ko ang pagtango niya sa sagot ko. Kung sana lahat ng lalaki ay marunong makontento sa isa at baka walang masyadong naghihiwalay dito sa Pilipinas.

"So may ginawa po kayong libro na kilala na po sa buong Pilipinas dahil sa sobrang kasikatan nito. Sino po ang babaeng bida sa kwento niyo?" Tanong nito.

"I wrote that story for my wife. The story is our story. It is a real life story. Not a fiction and not a imagination. Bawat salita na isinulat ko doon ay kasama ng pagmamahal ko para sa kanya." Sagot ko.

Gulat ang mga nasa mukha nila ng sabihin ko 'yon. No one knows even my cousins the reason why I wrote our story.

Pero isa lang ang dahilan kung ba't ako nagsulat, to let our love story live.

"Sir, anong masasabi niyo sa asawa niyo ngayon?" Tanong nito.

Pinakiramdaman ko ang puso ko dahil lahat ng gusto kong sabihin ay ibinaon ko dito.

"Wait for me, my love. My time will end soon but our love will last forever. They will live behind those pages, chapters and behind those words."

---

Isa lang ang alam ko para maging masaya, 'yon ang makontento sa kung anong meron ka at patuloy mong ipaglaban ang alam mong kasiyahan mo.

"Pa, I saw in the news that your novel is still in the Top 1 in the market." Rinig kong sabi ni Austin.

Austin is already 25. Soon, he will going to take over everything I have.

"Because it is the best." Sagot ko sa kanya.

Pero umiling lang ang anak ko at tumingin sa akin.

"It is a masterpiece." Sagot niya.

Napangiti naman ako sa sinabi niya. Halos dalawang taon kong isinulat ang kwentong magsasabuhay ng pagmamahalan naming dalawa ni Rye.

Niyakap ako ni Austin habang nasa lap ko naman ang original na kopya ng kwentong isinulat ko.

Binuksan ko ang huling pahina nito,

Don't the water grow the trees?
Don't the moon pull the tide?
Don't the stars light the sky?
Like you need to light my life

If you need me anytime
You know, I'm always right by your side
See, I've never felt this love
You're the only thing that's on my mind
You don't understand how much you really mean to me

I need you in my life
You're my necessity
But believe me that you're everything
That just makes my world complete

My love is clear, the only thing that I'll ever see
You're all I ever need

Hanggang sa susunod na habang buhay. Ikaw pa rin ang pipiliin kong mahalin.

-Samantha Rye Arthur

---

Credit to Austin Mahone sa lyrics ng All I ever need.

Author's Note:

So this the ending. Hindi ko na gustong dagdagan pa dahil sa nasasaktan na ako. I'm so attached to this story. Sa lahat ng story na ginawa ko, ito ang pinakagusto ko sa lahat. The first plot sana nito ay gagawin kong pari si Lio at mamamatay siya sa sakit but then hindi ko kinakaya kaya ganito ang ginawa ko.

Gusto kong gawing tragic ito but then ang simula ng story na ito ay tragic kaya nag dalawang isip ako. I badly want them to live happily ever after kaya gumawa pa rin ako ng paraan. Pinatay ko si Rye sa magandang paraan. HAHAHAHAHA I want it to be realistic.

Kung nagtataka kayo kung bakit laging tragic ang mga story na sinulat ko ay hindi ko rin alam like it really comes naturally kapag nagsusulat ako.

Ngayong tapos na ang story na ito ay hindi ko alam kung makakapag-update ako kay Shellene.

Honestly, Lio is my favorite sa lahat ng Perez. Sobrang attached ako sa story na ito kaya I need time to move on sa ginawa ko. HAHAHAHA

Sana ay kayo rin, Hahahaha. Maraming salamat sa lahat ng nag abang sa kwento nilang dalawa.

Mahal na mahal ko kayong lahat! 🧡

-JustForeenJeo