Bir kere olsun sarsan beni kollarınla, seni seviyorum demesen bile yanımda olduğunu bilsem, sesini duysam bir kere. Biliyor musun? Seni seviyorum. Deliler gibi aşığım sana. Bilmiyorsun tabi. Bir kere olsun beni görsen, sesimi duysan. Şimdi sana ne kadar çok ihtiyacım var bilemezsin. Çok özledim, o gözlerini, sesini ve o muhteşem kokunu. Seni, seni seviyorum işte anlasana. Hayatımda ilk defa birine bu kadar aşık oldum, ilk defa bu kadar bağlandım. Ne vardı beni bu kadar kendine bağlayacak. Canımı yakıyorsun, hayallerimi mahvediyorsun, hayallerimi yıkıyorsun, tıpkı bir oyuncak gibiyim elinde. Ama yinede uzaklaşamıyorum, vazgeçemiyorum senden. Neden yapıyorsun ki bunu bana? Bunu yapınca eline ne geçecek? Ne istiyorsun benden? Ben, senin uğrunda kaç gece gözyaşı dökmüşken; ya sen? Sen ne yaptın benim için? Yada başkaları için? Mesela! Hiç bir kız için gözyaşı döktün mü? Sevdin mi birini? Hiç gerçekten aşık oldun mu? Ben oldum, sevdim hem de deliler gibi. Hayatımda ilk defa sana aşık oldum, seni sevdim ve şimdi tüm bu yaptıklarımdan pişman değilim. Gurur duyuyorum kendimle. Seni seviyorum ve her zamanda sevmeye devam edeceğim gelmeyen sevgilim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Acının Fısıltısı
RandomGöndermemek üzere yazmış olduğum mektuplardı bu yazılar. Gelmeyen, acımasız bir sevgili için sayfalara dökülmüştü bu kelimeler. Acımın fısıltılarını, hayallerimi dökmüştüm sayfalara, belki hafifler diye. Ama hafiflemedi, gün geçtikçe daha da çok art...
