Acının Fısıltısı

Özür Dilerim...

           Sizce çekilen acıya karşı çıkmak mı, yoksa göz yummak mı? Herkesin hayatında farklı bir acı var. Herkes başka başka acılar çeker hayatta.

            Bundan tam yedi yıl önce biricik babamı kaybediyordum neredeyse. Küçüktüm, aklım yetmiyordu bazı şeylere. Babamın o hali aklıma geliyor şimdi. Ne kadar da salakmışım ben, o orada acı çekerken ben oyun oynuyordum.

            Daha birkaç ay önce annem yerine koyduğum bir kadını kaybettim. Kayıp gitti elimden. Son zamanlarda onu o kadar çok üzmüştüm ki, şimdi yaptıklarıma çok pişmanım. O şimdi asla geri gelmeyecek. Ben onu bir daha asla göremeyeceğim. Keşke biraz daha vaktimiz olsaydı, ondan özür dilemek ve beni affetmesi için ayaklarına kapanmak isterdim.

            Soruyorum şimdi size; hayatınızda hiç en değer verdiğiniz kişiyi kaybettiniz mi? Ben kaybettim. Hayatıma bir ışıkmış o, onu kaybettiğimde anladım. Çocukluğumu, anılarımı, kısacası hayatımı onunla geçirmiştim.

              Amansız bir ölüm, geride kalanları o kadar çok yaralıyor ki acıdan kıvranıyoruz. Bazen bir bıçak yarasından çok bir kalp acısı daha çok kıvrandırır insanı. Size bir tavsiye, ben özür dileyemedim ama siz özür dileyin. Kırmayın sevdiklerinizi. O eğer şimdi yanımda olsaydı ayaklarına kapanıp özür dilerdim, eminim...