Akademia Terraya

5.Decyzje niezależne

Wróciliśmy do szpitala, byłam zbyt przygnębiona, aby myśleć czy zwracać uwagę na cokolwiek, skuliłam się przytulając do Molly, nie byłam zdolna do płaczu, nie potrafiłam, nie mogłam, i nawet nie chciałam już płakać..
Następne kilka dni było puste, wydarte z emocji, poza rehabilitacją i wizytami w toalecie leżałam cały czas w łóżku albo patrzyłam na drzewa za oknem. Doktor na wizycie powiedział mi, że wypuści mnie do domu, gdy znajdzie mi miejsce do życia, i będę w stanie funkcjonować sama. Taka psychiczna agonia trwała jeszcze kilka tygodni, na zewnątrz zaczęłam zauważać pierwsze oznaki zimy, zaczęłam coraz porządniej jeść, wychodziłam na zewnątrz z Molly, powoli dochodziłam do normalnego stanu. Co wieczór zanim zasnęłam w myślach miałam obraz kamiennej płyty z jej imieniem..
Rano Doktor i Molly nie byli sami, przyszło dwoje policjantów i kobieta ubrana biurowo, nazbyt elegancko.
- Bianca, Twój stan poprawił się na tyle, że chciałbym Cię wypisać ze szpitala, zrobimy jeszcze badania kontrolne, dostaniesz leki a policja z Panią Sherm opowiedzą Ci resztę. Dużo zdrowia i siły życzę - wyszedł.
Molly zaczęła codzienne badania, gdy odezwała się Pani Sherm
- Nasza akademia chciałaby abyś do nas dołączyła, ośrodek spłonął, i nie chcemy Cię zostawiać bez domu i środków do życia, miałabyś zapewnione zakwaterowanie i wyżywienie.
- Miałabym tam pracować? - Nie szczególnie paliłam się do pracy w tym stanie. Molly skończyła i podała mi tabletki wychodząc.
Zauważyłam, że kobieta czeka na wyjście pielęgniarki, zamknęła za nią drzwi i usiadła na brzegu łóżka
- Ośrodek był oazą dla nadprzyrodzonych sierot, tak samo akademia dba o edukację i bezpieczeństwo wszelakich istot
- Wiecie? - byłam zdziwiona
- Szpital nie, dlatego chcemy Cię stąd zabrać, zanim coś zauważą, modyfikujemy też próbki Twoich badań, aby nie nabrali podejrzeń. W akademii nauczyłabyś się panowania nad swoją naturą, zajęcia z walki również nie zaszkodziłyby, mamy też inne przedmioty i warunki, które sprawią, że spodoba Ci się w akademii. Jestem przedstawicielką, jeśli się zgodzisz, spotkasz się z Dyrektorką i ona opowie Ci dużo więcej. Decyzja należy do Ciebie
- Dlaczego są z Panią policjanci? - rozważałam tę propozycję, nie miałam dokąd się udać
- Jeżeli się nie zgodzisz, zabiorą Cię do więzienia, niestety, ale istoty naszego pokroju nie mogą przebywać same bez nadzoru, bez przydziału między ludźmi, narażają nas na ryzyko ujawnienia a tego unikamy
- W zasadzie nie mam wyjścia? - decyzja zapadła, choć nie miałam wolnego wyboru
- W zasadzie to nie, więc jak? - kobieta wyglądała na wredną więc nie dałam się zwieść jej sztucznemu uśmiechowi
- Po badaniach, chcę się jeszcze pożegnać z Molly
- Dobrze, powiadomię Dyrektor żeby na nas czekała jak przyjedziemy
- Opowie mi Pani więcej? Jak tam jest, gdzie jest akademia?
- Nie, ja tylko dbam o rekrutację, całą magię tego miejsca przekaże Ci z chęcią Dyrektor, a do tego czasu, odpoczywaj, przyjdę, jak lekarz pozwoli Cię zabrać.

Zostałam sama z myślami, moje życie opierało się na wychowaniu i szkole normalnej, z uświadamianiem o rasach, zachowaniach i historii istot. Skoro nie mogę sama żyć, nawet nie miałabym do tego środków, może ta akademia nie będzie taka zła?
Molly zrobiła mi badania, wszystko sprawdzała i wróciła szybko z laboratorium
- Mamy trochę czasu do wyników, pojedziesz do tej akademii?
- Tak, nie mam gdzie się podziać, mogę tam się uczyć, zacząć jakkolwiek na nowo..
- Mam dla Ciebie niespodziankę. Ubierz się ciepło - wyszła z cwanym uśmieszkiem jakby dopiero usłyszała mega plotki. 
Ubrałam się, wzięłam rękawiczki od Molly, czekałam na nią i niespodziankę. Przyszła ze słuchawkami i przepaską, wyszłyśmy przed szpital, założyłam słuchawki i słuchałam spokojnej muzyki, gdy ona zawiązała mi przepaskę. Pomogła mi wsiąść na motocykl albo skuter i odjechałyśmy. Czułam się wolna, jechała szybko, przez co czułam się cudownie, trasa była krótka, zwinnie mijałyśmy wiele zakrętów, zatrzymałyśmy się, zabroniła mi ściągać opaskę, ale słuchawki zdjęłam. Prowadziła mnie kawałek, ustawiła w odpowiednim kierunku i odsunęła się
- Teraz możesz ściągnąć.
Rozwiązałam przepaskę, i ujrzałam wspaniały widok, grób Ellie był zadbany, z kwiatami i zniczami, uklękłam na płycie i położyłam ręce na zimnym, jasnym kamieniu
- Zawsze będziesz ze mną głupku, nigdy o Tobie nie zapomnę Els.. - na płytę spadła jedna, pełna miłości łza. Podniosłam się i przytuliłam Molly
- Dziękuję, nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy
- Zanim wyjedziesz, powinnaś się z nią pożegnać, a na przyszłość, mam coś jeszcze - odsunęła się i zza nagrobka wyciągnęła niewielkie pudełko, podała mi je - Mam znajomego na komisariacie, dotarł do materiałów ze śledztwa, i zauważył, że rzeczy Elizabeth nie zostały nikomu przekazane, więc jako przyjaciółce, najbliższej osobie, należą się po cichu Tobie.
- Molly.. - rozpłakałam się
- Zostań z nią sama, poczekam na Ciebie jak będziesz gotowa - uśmiechnęła się szczerze i odeszła do motocykla.

Usiadłam na płycie po turecku, tak jak zwykłyśmy siadać jedna u drugiej w nogach łóżek i otworzyłam pudełko.
Uratowała się jej bransoletka z drewnianym księżycem, i małe pudełeczko prezentowe, miała metalową szkatułkę obitą skórą, może dlatego ocalała, była tam jeszcze jej mała bandana, czerwona, podpisana przez "najseksowniejsze laski". Założyłam jej bransoletkę, bandanę odłożyłam na bok, i sięgnęłam po pudełeczko, niewielkie czerwone, owinięte złotą wstążką, nie miałyśmy przed sobą sekretów, więc zdziwiłam się, że o tym nie wiem. Otworzyłam maleństwo i wyjęłam złożoną kartkę

Hej zołzo wszystkiego najlepszego! Masz już dwadzieścia lat za sobą, jeszcze wieczność do przeżycia. 
Dużo seksu, wspaniałej drugiej połówki, udanego życia i wkurzającej mnie obok! Planowałam to długo, chcę Ci podarować naszyjnik z tym, co Cię najlepiej ochroni, niezależnie od zagrożenia, bardzo drażnił mnie tojad i srebro, ale Tobie nie powinien szkodzić przez pewien czas. I wisisz mi naleśniki!

Kocham, Idiotka zwana Ellie ❤

Siedziałam na jej nagrobku płacząc, sięgnęłam w zawinięty materiał i wyjęłam piękny naszyjnik ze srebra, zawieszka była w kształcie serduszka z maleńkimi dziurkami w kształcie serduszek, powąchałam go i poczułam werbenę, tojad i zapewne jeszcze kilka ziół, otworzyłam zawieszkę, i zobaczyłam kawałki kamieni, suszone zioła i maleńkie piórka, były też ciężkie do zidentyfikowania kawałki różnych, wedle Els ochronnych elementów. Zamknęłam serduszko i obejrzałam je dookoła, było prześliczne, zawiesiłam je z dumą, schowałam pudełeczko do większego pocałowałam dłoń i przyłożyłam ją do kamienia
- Dzięki idiotko, kocham Cię.. - siedziałam tam jeszcze chwilę, bandanę schowałam do kieszeni, podniosłam się i podeszłam do pielęgniarki
- Naprawdę Ci dziękuję Molly, potrzebowałam tego
- To było w pudełku? Jaki śliczny! - oglądała naszyjnik z zachwytem - Niestety, Doktor się o nas upomina, wyniki masz w porządku, wypis gotowy, a Ty jesteś gotowa na nowy rozdział w życiu?
- Myślę, że tak, Els mimo, że nie tak jak bym chciała, jest ze mną - bawiłam się naszyjnikiem, myśląc o przyjaciółce.

Przez łzy pisałam ostatnie trzy rozdziały, siedzę i ryczę, gdyż pewne elementy są oparte na moim osobistym życiu.