I think i've got a problem

38. Herkenbaar

Het is eindelijk 18:30. Lonneke en ik besluiten om alvast op te staan voordat we straks overdonderd worden door gillende fans als de band straks opkomt. Er spelen nog steeds filmpjes af op de twee grote schermen die aan de zijkanten van het podium zitten.

Opeens dimmen de lichten in de Arena. Natuurlijk gaat iedereen gillen ookal is er niet veel spannends aan. De grote schermen worden zwart. Als ze weer aangaan zie je het oranje gekleedde publiek van de Arena op de schermen. Het stadion barst los. Omdat Lonneke en ik vooraan staan kunnen we goed zien wat er gebeurd. Er verschijnt een rookbank op het podium. Vooraan begint iedereen nog harder te gillen.

Het is zo ver.

Michael komt vanachter het drumstel het podium opgerend.

Geluid in publiek: maximaal.

Calum komt opgerend. Lonneke en ik gillen het zelf ook uit. Calum is zo hot en lekker. Ik kijk hem aan. Zijn blik dwaald langs de voorste rij, en stopt bij ons. Zijn lach verslapt, maar hij herpakt zich als Luke ook het podium op komt gerend en iedereen zijn laatste longvermorgen verbruikt. Ook Ashton komt op en neemt plaats achter zijn drumstel. Ze stellen zich voor. (Niet dat dat nou nodig is..) Ik kan duidelijk zien dat Ashton zijn drumstokken pakt, ze in zijn hand laat draaien, zijn armen omhoog gooit, en de eerste noten van de drums de zaal vullen. Calum slaat de bas aan en Michael en Luke de gitaren en beginnen te zingen. Het is mooier dan ik het me had voor kunnen stellen.

You're like perfection, some kind of  holiday.
You got me thinking, that we can run away.
You want i'll take you there,
You tell me when and where,
Oh, oh oh oh.

We hebben de avond van ons leven.

Na 'Don't stop' kwam Heartache on the Big screen. Daarna speelden ze Long way Home. Calum's favoriete nummer. Het merkte Lonneke ook op dat Calum steeds zijn blik wendde naar de voorste rij. Naar ons. Het gaf me kriebels en ik wist niet of dat goed, of slecht was.

Toen het nummer was afgelopen speelden de eerste noten van Good Girls door de Arena. Iedereen in de hele Arena maakte Ashton's handgebaar. Dat soort gebaar van de band, en de fans. Waarbij je een vuist maakt maar alleen je middelvinger en ringvinger naar binnen zitten. Iedereen deed het. Het was geweldig. Daarna was het pauze.

~Calum's P.O.V.~

De jongens en ik wachten even tot het applaus in het stadion wat dempt en we lopen het podium af. We hebben een half uur om ons even op te frissen. We krijgen een flesje water van Sophia en worden gelijk naar de visagie gebracht. Ik neem plaats op de stoel naast Luke. Tegenover ons zitten Ashton en Michael. Terwijl ons haar een beetje bijgewerkt wordt tik ik Luke aan. Ook Ash en Mike kijken me aan.

"Jongens.. ik weet niet of jullie haar hebben gezien, maar er staat een meisje in de voorste rij.."

Michael en Luke grijnzen naar elkaar.

"Is Calum voor de eerste keer verliefd?" vragen ze in koor.

Ashton moet lachen. Ik praat verder.

"Het lijkt of ik haar ergens van ken! Ik weet het zeker." zeg ik.

Ashton kijkt me aan. "Gewoon iemand die je toevallig kent een foto waarschijnlijk. Nothing more"

"Dat zal het wel zijn.. maar jullie moeten ook maar eens op haar letten. Misschien kennen jullie haar ook. Dan is er zoiezo iets meer aan de hand. Ik kom er vast nog wel op waar ik haar van ken." zeg ik.

"Anders vraag je haar toch het podium op?"

We schikken en draaien ons om. Achter ons staat Sophia. Ze heeft alles gehoord.

"Kan dat? Dat hebben we nog nooit gedaan.." vraag ik een beetje verbaast.

"Ik regel wel wat. Komt voor elkaar. Het is zoiezo goed voor de publiciteit!" lacht Sophia. "Vraag haar het podium op en misschien kom je erachter waar je haar van kent."

We knikken in koor en staan op. De pauze is voorbij en de fans wachten op ons.

Meer dan 1K reads! Super bedankt allemaaaal ik hou zo veel van jullie echt super bedankt ik ben hier zo blij mee. Ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden. Lots of love ♡

Vote Share comment? xx