Mucizem

-YAPBOZ-

Bir hafta geçmişti iyileşmiştim iyiydim akın hala başımdan ayrılmıyordu yok Ebru iyimisin nasılsın bir şeyin var mı
Yeter diyordum artık bıktım...
Yine odaya geldi
"ebrummm bir şeyin var mı?"
"yoook yoook yeter ya!"
"sırf senin iyiliğin için Ebru"
"sevgilim ben gerçekten çok iyiyim"
"tamam ama endişeleniyorum yani elimde değil!"
"farkındayım"
Güldüm
Aklıma bi şey geldi hemen akına sormalıydım
"Akın sinemaya gidelim mi?"
"olur gidelim"
"ama en son seansa"
"nasıl istersen bende sana bir şey sorucam güzelim?"
"sor"
"aynı evde yaşamak ister misin?"
"ikimizin evin demi?"
"evet nasıl olurdu?"
"çoook güzel olurdu!!!"
"çok güzel olurdu"
"Ne oldu ki?"
"bir gün evlenirsek diye düşündüm de"
"zamanı gelince gerçekten seninle evlenceğim akın seni çok seviyorum..."
"bende seni seviyorum güzelim"
Saat akşam 7.30
Akın dışarıda beni bekliyordu bense üstümü giyiniyordum hazırlanmaya çalışıyordum
"Sevgilim geliyor musun"
Geliyorum diye bağırdım hemen çantamı alıp çıktım akını gördüm koşmaya başladım
"Koşma koşma bir şey olucak"
"Bir şey olmaz ya"
Arabaya bindik...
Bir süre sonra sinama salonunda gelmiştik hangi filime gireceğimize karar verdik...
Duygusal bir filim seçmiştik uzun zamandan beri sinemaya gitmiyorduk en son yine akınla gitmiştik...
Salonda tek biz vardık bilerek son seansı seçmiştim çünkü genelde son seanslara gelmezdi insanlar...
Mısır alıp filimi izlemeye başladık gülüyordum bazı sahnelerde
Akına baktım o beni izliyordu
"Akın filimi izlesene bana bakma"
" ama seni izlemek daha güzel"
"Akın"
"Tamam tamam"
Döndüm filimi izlemeye devam ettim...
Ve gelen sahne ile ağlamaya başladım...
"Ebru güzelim ağlıyor musun?"
"Akın yaa"
Akına sarıldım...
Güldü
"Tamam ağlama zaten bunlar gerçek değil hikaye bunlar için göz yaşlarını akıtma"
"Olsun"
Kafamı akının omzuna yasladım oda kafamın üzerine kafasını yasladı...
Yüzüme bi damla damladı kafamı kaldırıp akına baktım o da ağlıyordu
"Akın ağlıyor musun sen?"
Cidden ağlıyordu güldüm
"Hani bunlar gerçek değildi sen neden ağlıyorsun"
Güldü
"Hahaha doğru söylüyorsun"
Bende güldüm...
Akın benim hayatımı değiştirmişti ondan önce sanki böyle hayatım yarım ben yarımmışım da o gelince tamamlanmış gibi hissettiriyordu bana...
Filim bitti çıkıp arabaya bindik ben otele gidiyoruz sanıyordum ama akın farklı bi yola girdi
"Nereye sevgilim"
"Sana bir şey göstereceğim"
"Ama saat çok geç"
"Olsun ne fark eder ki?"
"Tamam çok merak ettim"
Akına bakıp güldüm onun da yüzünde bi tebessüm belirdi...
Bir süre sonra bi evin önüne geldik
"Haydi in"
"Burda mı"
"Evet haydi"
Arabadan indim akın bahçenin kapısını açtı elimi tuttu yolun iki kenarına sıralı bir şekilde dizilmiş sarı Işık'lar çok güzel duruyordu...
"Burası çok güzel bir yer"
"Beğenmene sevindim"
Evin kapısının önüne gelmiştik cebinden çıkardığı anahtarlar ile kapıyı açtı bu anahtarlar nasıl ondaydı bu evin sahibini nerden tanıyordu?
Akına soracak çok sorum var...!
"Akın başkasının evine izinsiz girmeyelim"
"Gel güzelim gel"
Merdivenlerden çıktık en üst katta tek bir oda vardı oraya girdik...
Oda kapkaranlıktı Duvarları siyaha boyamışlar birden sarı led Işık'lar yandı her şey belirgin oldu...
Duvarda bulunan sarı led Işık'lar siyah duvarın üzerinde yıldız gibi duruyordu odadın her yeri led Işık'ları ile süslenmişti Akın'ın elini bırakıp odayı gezmeye başladım karşıda olan duvara baktım akınla benim fotoğraflarımız ince bir ipe küçük küçük mandallar ile asılmıştı...
Akın'la yaşadığım anılar gözümün önünden geçti her şey her anım...
Gözümden bir kaç damla yaş akmıştı akın bunları benim için mi yapmıştı...
Yanıma geldi arkadan sarıldı
Sanki aklımdan geçen soruyu duymuş gibi...
"Hepsi senin için güzelim hepsi sana özel bize özel"
"Akın burası bizim mi"
"Evet ebrum burası bizim evimiz ikimizin evi"
"Gerçekten mi"
"Gerçekten"
Akının boynuna sarıldım
"Seni seviyorum güzelim iyi ki varsın"
"Bende seni seviyorum sevgilim sende iyi ki varsın iyi ki tanımışım seni"
Akın yere çöktü
"Ebru sen yokken sanki benim hayatım hep eksikmiş sonradan fark ettim...
Sanki böyle bi yapbozun bitirmek üzeresindir de bir parçası kaybolmuştur ve o parça olmadan o yapboz tamamlanamaz bende seninle eksik parçamı buldum sen geldin ve beni tamamladın gelip bütünüm oldun o eksik parça kalbimmiş,aşkmış gerçek aşk senmişsin ben onu anladım Ebrum sensiz yaşayamayacağımı anladım sen benim diğer yarımsın beni hiç bırakma tamam mı bizden hiç vazgeçme beni sevmekten usanma çünkü ben seni usanmadan bıkmadan sevicem her gün daha fazla aşık olucam..."
"Sana söz veriyorum sevgilim senden bizden hiç vazgeçmeyeceğim usanmadan bıkmadan bende seni seviceğim aşkımızı seviceğim..."
Akın ayağa kalktı gözlerime baktı elimi tuttu...
Ve dudaklarımızı birleştirdi...
Bu büyülü ortamda beni öpmesi hoşuma gitmişti...
Büyüleceydi...
Bir süre sonra nefes almaya başladım akına bakıp güldüm...
"Artık burada mı yaşayacağız"
"Ne zaman istersen"
"Hemen biran önce"
"Tamam"
Elimden tutup beni balkona çıkardı balkonda da led Işık'lar ile süslüydü iki tane tekli küçük koltuk vardı ortalarında yuvarlak küçük bir masa masanın üstünde 2 tane kitap ve isimlerimiz yazan 2 tane kupa...
Çok ama çok güzeldi...
"Burası da senin için"
"Sana çok teşekkür ederim sevgilim iyi ki benim sevgilimsin"
"Bende çok teşekkür ederim güzelim iyi ki varsın iyi ki seni sevmişim"

Uzun bir süre bölüm atmaya bilirim...
Üzgünüm...