Saat21:53 Tüm acılarımın, tüm yalnızlığımın, tüm karanlığımın şerefine kaldırıyorum bu kadehi. Bu kadeh o kadar ağır ki bu yükü kaldırmasını bilenin şerefine kalkıyor.
Yük demişken hani derler ya, "...üzerimden büyük bir yük kalktı..." diye işte bugün hayatımdan öyle bir şey kaybettim ki yüküm üzerimden kalkacağına daha çok yüklendi üzerime. Bu yük sızlayan yaralarıma kolonya döküyor sanki. Tekrar tekrar sızlıyor yaralarım.
Bu yaralar asla kapanmayacak belkide. Unutulur sandığımız çoğu şey gibi... Unutmak sandığımızın aksine çok daha zor. İmkansız bile denebilir.
Biri giriyor hayatınıza. Biliyorsunuz aslında; bunun bir sonu olmayacak. Rüya gibi gelip gidecek. Uyandığımızdan birkaç dakika, birkaç saat sonra toz olup uçacak sanki. İşte bir rüyanın daha sonuna geldim. Rüya mıydı kabus muydu orası muamma.
...Şah damarından öptüğüm adam beni, şah damarımdan yaraladı...
Üzülecek miyim? Tabikide üzüleceğim ama geçirdiğimiz zamana değil, onu tanıdığım güne değil benim onu hala özlüyor olmama üzüleceğim. Saatler geçti belkide ama ben onu o benim yanındayken bile özlüyordum, şimdi sonsuza dek gitti özlemim çokça katlandı. Onu özlesemde affetmeyeceğim gerçeğini de çok iyi biliyorum. Sineye çektiğim her şey üstüme üstüme gelecek ve ben onu asla affedemeyeceğim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
