Saatler, günler, aylar geçti belki de ama benim içimde hala aynı acı var. Hiç dinmeyen sürekli körüklenen bir ateş var içimde. Her gün başka başka gerçekler ortaya çıkıyor ve ben... yoruldum.
Benimkiyken tek gecelik yapıyor olmasından mı anlatmaya başlasam yoksa yüzsüz gibi hala bana ulaşmaya çalışıyor olmasından mı? Yada evlenmesinden mi!?
Evet bütün bunlar oldu ve bütün bunları kanıtlayan fotoğrafları görmekten yoruldum! Ben gerçeklerle yüzleşebilmek için fazla güçsüzüm artık. Aşkım bir nefrete dönüşse de kalbim hala acıyla dolu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Bildirimsesi.*
+90538*******:Hikayeneyanıtverdi.
2günsonra *Bildirimsesi.*
+90538*******:Hikayeneyanıtverdi.
Özledim
Nedencevapvermiyorsun?
2günsonra *Bildirimsesi.*
+90538*******:İyigeceler...
Beniengelledinmi?
(Görüldü)
........ Peki ya kızımız? O ne zaman doğru dürüst uyuyabilecek? Babasına alışmışken o bir toz olup uçacak ve belkide büyüdüğünde bir babası olduğunu bile hatırlamayacak. Ya hatırlarsa ne cevap vereceğim? Okula başladığında, hastalandığı gecelerde, düşüp dizini kanattığı, acı çektiği günlerde bir babası olduğunu ve onun neden yanında olmadığını soracak! "Baban sen henüz birkaç aylıkken anneni başka kadınla aldattı." mı diyeceğim? Yada böyle durumlarda annelerin çocuklarına söylediği gibi "baban öldü." mü?
