Working for him (voltooid)

19// te klein?

Pov Luna Tyrell

Met mijn handen in mijn zakken, loop ik het appartementencomplex in. Al dromend loop ik de weg naar mijn eigen appartement. 'Ben weer thuis.' roep ik als ik naar binnen loop. Paige en Riley zitten op de bank. 'Hey.' zeggen ze in koor. Ik lach even. 'Hoe was werk?' 'Mijn eigen kantoor is af, zag Easton zoenen met zijn gekke ex, ben er achter gekomen dat ze verloofd waren en Colton waarschuwt me voor Easton. Kort om mijn dag kon niet meer stuk.' zeg ik sarcastisch. Ik plof op de bank.

'Zullen we zo naar Connor?' vraag ik. Ze stemmen in. 'Ik heb vanochtend met het ziekenhuis gebeld, hij is vannacht goed doorgekomen. Zelf is hij nog erg verward over wat er is gebeurd en hij is erg moe.' 'Is te begrijpen.' We kletsen nog even en daarna ga ik me omkleden. Ik loop mijn kamer in, trek gauw wat andere kleren aan en loop daarna weer naar de woonkamer.

***

We lopen het ziekenhuis in. Ik vraag aan de balie even na in welke kamer Connor ligt. '209A.' zeg ik als ik terug kom bij het groepje. Stilletjes nemen we de trap naar de tweede verdieping. Ik open langzaam de deur van de kamer. Connor ligt in bed en scrolt door zijn telefoon. Hij zit er erg witjes en duf uit. 'Hey.' zeg ik. Hij glimlacht als hij ons ziet binnen komen. 'Je liet ons even schrikken.' zegt Riley. Ze staart even een tijdje naar hem en ik merk de spanning tussen die twee. Paige lijkt het ook te merken maar ze geeft hem gauw een kus.

'Ik hoorde wat je hebt gedaan.' zegt hij en wijst naar mij. 'We zijn familie Connor, ook al kunnen we niet door een deur samen. Je blijft mijn broer.' zeg ik en ga op een krukje zitten. 'Ik heb pap en mam ingelicht. Ze zijn morgen hier.' zegt hij. 'Wat?' Ik heb mijn ouders al weer vijf maanden niet gezien. Ik ben blij dat ze langs komen alleen de omstandigheden zijn niet geweldig leuk.

'Ik hoop dat je moeder haar koekjes mee neemt.' Ik begin te lachen. 'Is dat het enige waar je aan kan denken?' Ze knikt. 'Ik wil dolgraag je ouders ontmoeten.' zegt Paige. We besluiten met z'n allen even naar het restaurantje te gaan.

Na een uurtje, brengen we Connor weer naar zijn kamer. Het is tijd voor hem om te rusten. Het is ook al laat dus tijd voor ons om te gaan. 'Ik kom morgen nog even langs.' zeg ik. We nemen afscheid en zo gaan wij weer terug naar ons appartement. Eenmaal daar besluiten we dat het tijd is om te koken.

***

'Ik pak het vlees wel.' zeg ik. 'Dan snij ik de groente.' 'Ik schil de aardappels wel.' Ik wil me omdraaien maar knal tegen Paige aan. 'Jeez wat is het hier klein.' 'Ik denk he, dat het tijd wordt voor een groter appartement. Paige kan bij ons intrekken. Gewoon een wat groter appartement met z'n drieën?' stel ik voor. 'Ja ik wilde sowieso al opzoek naar een ander appartement omdat mijn contract over twee maanden afloopt.'

Ik trek ondertussen het pak vlees open. 'Kan iemand mij een pan aangeven?' Ik krijg van Riley een pan aangereikt. Onze keuken is heel klein. Het bestaat uit een heel smal keukenblok met drie gaspitten, een oven, koelkast en wat keukenkastjes maar dat is het zo ongeveer wel. Er is nauwelijks ruimte om met z'n tweeën te staan koken laat staan met drie. Ik zet het fornuis aan en doe het vlees in de pan. We zetten de groentes en de aardappelen op en wachten rustig tot alles klaar is. Ik ontkurk een fles rosé en schenk drie glazen in. 'Om het weekend goed in te luiden.' We tikken de glazen tegen elkaar.

'Sadie is weer terug.' zegt Riley. Ze zet de pannen op tafel. 'Zullen we haar mee vragen naar MidnightInk vanavond?' vraag ik. 'Wie is dat als ik vragen mag?' 'Sadie is onze beste vriendin. Ze was voor twee jaar naar Canada maar ze is weer terug.' leg ik uit. 'Waarom was ze in Canada?' 'Haar vriend woont in Canada, maar ze besloten naar Amerika te verhuizen.' zegt Riley. 'Oh.' komt er uit Paige haar mond. 'Ze gaat mee.' roept Riley dan.

Even alles vergeten en lekker los gaan.