Working for him (voltooid)

42// De vraag

Pov Luna Tyrell

De week ging erg snel voorbij. Het was een rustige week. Een week van genieten en geen stress. Ik draai de auto in de parkeerplaats en stap uit. Met mijn handen in mijn zakken, loop ik het gebouw in. Ik word plots vast gepakt en weggetrokken. Wild begin ik heen en weer te spartelen. Ik kijk op als ik een bekende lach hoor. 'Easton! Ik schrok me dood. Ik dacht dat ik werd ontvoerd.' roep ik verontwaardigd. Hij lacht. 'Leuk om jou ook te zien babe.'

Hij pakt me bij mijn heupen vast en trekt me dicht tegen zich aan. 'Dat is allemaal geregeld, niemand raakt jou aan.' Hij drukt zijn lippen op die van mij. 'Ik ben blij dat je hier bent.' zeg ik zacht. 'Ik ook baby.' zegt hij. Hij pakt mijn hand. 'Ik wil je straks mee uit eten nemen. Alleen wij tweeën.' 'Ja lijkt me leuk.' zegt ik en we lopen naar mijn auto. 'Ik rij.' zegt hij. 'Niks ervan meneer Kingston.' Ik stap in. 'Nu ben ik bang.' zegt hij. Ik rol met mijn ogen terwijl ik de auto start. Rustig rij ik naar het huis van mijn ouders.

Als we er zijn stappen we uit en lopen we naar binnen. 'Kijk eens wie ik van de straat heb geplukt?' Ik begin te lachen. 'Oké, bedankt voor uw belletje.' hoor ik Sadie zeggen en ze komt daarna de woonkamer in lopen. 'Meiden, goed nieuws. Paige is ontwaakt uit haar coma.' zegt ze. Ik leg mijn hand over mijn hart. 'Maar dat is super goed nieuws.' 'Connor is nu bij haar. Zodra ze een beetje aanspreekbaar is, belt hij me weer.' Ik glimlach. Ik ben blij dat het weer aan de betere hand gaat.

'Hey Easton.' zegt Riley dan. 'Ook hallo.' lacht hij. Lorenzo komt naar beneden. Zijn haren zitten rommelig en hij trekt net zijn shirt naar beneden. 'Wat hebben jullie uitgespookt?' 'Niks.' reageert Riley snel wat mij al genoeg zegt. 'Je hebt een beetje lippenstift daar Lorenzo.' Ik wrijf met mijn vinger over de hoek van mijn lip. Hij snapt de hint en veegt het gauw weg. We schieten met z'n allen in de lach. 'Maak het nog duidelijker.' sist Riley naar hem. 'Riley, we zijn niet gek. Daarnaast, zijn de muren van dit huis niet heel erg dik.' Riley loopt rood aan.

Iedereen begint nog harder te lachen en we kijken hoe Riley zowel als Lorenzo rood aan lopen. 'Maar goed, ik ga deze dame mee uit nemen. Leuk om u weer te zien mevrouw Tyrell.' zegt hij tegen mijn moeder die erbij is komen staan. Ze wuift naar hem. Easton pakt mijn hand waarna hij me mee trekt.

'Waar gaan we heen?' 'Een bekend restaurant voor jou.' zegt hij. Ik begin te glunderen. 'Meen je? Maar daar is een wachtrij van voor maanden.' zeg ik. 'Ik heb zo mijn connecties.' Natuurlijk hij is stinkend rijk. Ik rol met mijn ogen. 'Wat?' 'Niks hoor.' We lopen over het strand naar het restaurant. 'Huh, het zit dicht?' Ik kijk naar het lege terras dat normaal helemaal vol zit. 'Nee, ik heb het hele restaurant afgehuurd.' Ik draai me om. 'Echt? Voor mij?' Hij knikt. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht.

'Goede avond meneer Kingston en mevrouw Tyrell.' zegt de ober bij de deur. We volgen hem naar het ene tafeltje dat gedekt is. Easton schuift een stoel naar achteren zodat ik kan gaan zitten. Ik ga met een glimlach zitten waarna hij me weer aanschuift. 'Kan ik jullie wat te drinken aanbieden?' Ik kijk op bij de bekende stem. 'Julio?' 'Luna?' Hij glimlacht. 'Toevallig weer.' 'Dit is Easton.' zeg ik. Ik merk dat hij nors kijkt. 'Een fles van de beste champagne die jullie hebben.' zegt hij dan.

'Komt er aan meneer.' Julio knipoogt naar me. 'Wie is dat?' vraagt Easton zodra hij weg is. 'Dat is Julio, een jeugd vriend. Jaloers?' Ik lach even. 'Niet alles is wat het lijkt.' zeg ik dan en trek een wenkbrauw omhoog. Hij lijkt te weten waar ik naar verwijs. 'Ik heb hier tot mijn zevende gewoond Easton. Daar ken ik hem van.' zeg ik dan. Hij blijft stil. 'Wees niet zo jaloers, als er iemand jaloers moet zijn ben ik het. Je hebt letterlijk zoveel meiden achter je aan.'

Hij rijkt over de tafel naar mijn hand. 'Jij bent de enige voor mij.' zegt hij. Een tintelend gevoel schiet door me heen. Dit is wat ik wil, ik weet het zeker. Ik wil niet langer van hem wegblijven. Ondertussen is Julio weer terug met een fles champagne. Hij durft niks meer te zeggen en schenkt gewoon de champagne in. 'Het gaat zwaar worden Luna maar ik weet dat we het samen wel kunnen. Er zal altijd een grote schietschijf achterop je rug staan. Altijd, maar ik zal je met mijn leven beschermen.' 'Is de grote maffiabaas nu een softy aan het worden?' Ik lach.

'Alles behalve Luna.' Hij kijkt me strak aan. Ik grijns. Ik hoop dat hij het eindelijk vraagt. De vraag waarop ik nu al een tijdje wacht. Dan staat hij op. 'Kom we gaan even dansen.' zegt hij. Hij pakt mijn hand en trekt me in een simpele beweging van de stoel. Zachte muziek begint te spelen en Easton trekt me dicht tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. 'Je bent zo speciaal Luna. Vanaf het moment dat ik je zag nam je mijn adem bij me weg.' Hij laat me los en gaat op een knie zitten. Hij haalt een doosje tevoorschijn. 'Lieve Luna, ik weet dat we het nog niet officieel hebben gemaakt, maar ik zou de rest van mijn leven met je willen delen. Zou je met me willen trouwen?'

Mijn ogen worden groot. Niet de vraag die ik had verwacht maar ik ben meer dan blij. 'Ja, heel graag Easton.' Hij schuift de ring om mijn vinger en slingert me daarna door de lucht. Eind goed al goed, of toch niet?

—————————

Lieve lieve mensen,

Dit was het einde van het boek Working for him! Ik heb het met plezier geschreven en met opzet een heel open einde geschreven zodat ik nog een vervolg kan gaan schrijven! Er komt nog wel een epiloog online! Ik hoop dat jullie het een leuk boek vonden en het met plezier hebben gelezen!

Super bedankt voor het lezen van Working For Him💋

XxAyella❤️