Working for him (voltooid)

28// betere genen?

Pov Luna Tyrell

Zijn handen schieten onder mijn shirt. 'Easton?' mompel ik tegen zijn lippen. Hij tilt me op en zet me op de kast neer. Ik zucht. Easton begint een spoor van kusje in mijn nek te leggen. 'Ik kan me niet meer inhouden. Mijn lichaam verlangt naar je.' mompelt hij. Ik wil het ook, ik voel hetzelfde wat hij voelt alleen de informatie van net houdt me tegen.

'Easton stop.' mompel ik. Hij stopt en kijkt me even aan. 'Wat is er Luna?' Ik haal even diep adem. 'Ik ben er niet klaar voor.' mompel ik. Hij neemt wat afstand. 'Ik snap het.' zegt hij. Ik zie hem slikken. 'Ik geef je de middag vrij. Lorenzo kan je overal mee naar toe nemen als je daar zin in hebt.' 'Dankjewel Easton. Dat waardeer ik.' zeg ik. Ik spring van de kast af. Ik schenk hem een klein glimlachje en loop dan zijn hotelkamer uit. Ik bots tegen Lorenzo op. 'Wat zeg je ervan om de stad in te gaan?' vraag ik. 'Als meneer Kingston dat goed vind, dan ja.' zegt hij.

***

We nemen plaats aan een tafeltje. 'Dus vertel op. Hoe lang werk je al voor Easton?' Hij verslikt zich in een slok koffie. 'Ik neem aan dat hij het je verteld heeft?' Ik knik. 'Mijn broer was bijna dood door Easton.' 'Dus jij bent het zusje van Connor? Ik zie wel wie er de betere genen heeft gekregen.' Ik grinnik even. 'Ik werk al bijna tien jaar voor de Kingston familie. Ze hebben mijn leven gered. Easton is een goed persoon ondanks zijn daden Luna, dat moet je niet vergeten.' Ik blijf stil.

Waarom voelt hij aan als een heel ander persoon? Ben ik bang voor hem? 'Je hoeft niet bang voor hem te zijn.' zegt Lorenzo alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik neem een slok van mijn thee. 'Ik weet het niet. Mijn broer had dood kunnen zijn.' 'Dat is het gevaarlijke aan dit werk. Connor wist waar hij zich voor in schreef. Hij wist van de gevaren en de mogelijke dood die om de hoek stond te wachten, maar Connor leeft nog. dankzij jou.' Hij heeft gelijk. Conner wist wat hem te wachten stond. Ik drink stilletjes mijn thee op.

'Kom, laten we terug gaan.' stelt Lorenzo voor. Ik knik. We hebben een aantal straatjes en winkeltjes bezocht en besloten daarna wat te gaan drinken. Lorenzo's woorden hebben me aan het denken gezet. Ik ken Easton niet anders dan een goed persoon, soms chagrijnig maar wel een goed persoon. Ik moet dat onthouden.

Na een klein autoritje komen we weer bij het hotel aan. Ik bedank Lorenzo voor de gezellige middag en loop dan naar mijn hotelkamer. Ik open de deur. Een kleerhanger en een briefje vallen me direct op. Ik loop er naar toe en trek het briefje eraf. Ik begin met lezen. Mijn ogen vliegen over de regels. Ik word warm van binnen. Ik rits de rits van de jurk open en haal hem van de kleerhanger. Ik loop ermee naar de badkamer en kleed me om.

Als ik klaar ben, trek ik mijn hakken aan en loop naar de deur. Met dat ik de deur open, schrik ik. 'Sorry ik wilde je niet laten schrikken.' zegt Easton. 'Ik was net onderweg naar jou.' mompel ik zacht. Hij glimlacht zijn perfect witte tanden bloot. Ik voel hoe er weer warmte naar mijn wangen trekt. 'Klaar voor onze date?' Hij steekt zijn hand uit en ik pak hem vast waarna ik knik. 'Ja ik ben er klaar voor.' zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Hij loopt met me door de gang.

'Wat als ze ons samen zien?' vraag ik. 'Laat ze maar komen. Ik zal er alles aan doen om je te beschermen. Ik kan niet langer van je wegblijven Luna.' zegt hij. Ik begin te blozen. Dat is lief. 'Hoe denk jij erover?' Ik haal even diep adem. 'Ik moet zeggen dat ik geschrokken ben en ik het ook niet zo in een keer kan verwerken maar ik kan ook niet langer van jou wegblijven. Mijn lichaam verlangt naar je en ik kan er niet omheen Easton.' 'Laten we samen er het beste van maken. Kleine stapjes als jij dat wil.'

'Ik zou niets liever willen.'