Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nie wiem, jak wytrzymywałem tyle lat bez Ciebie i bez żadnych konkretnych informacji. Powszechne stały się pogłoski, że wojna powoli dobiega końca, bo obie strony były już na straconych pozycjach. Rzeczywistość jednak nie wyglądała tak, jakby miała wracać do normalności.
Ludzie potracili już nadzieję, że odzyskają osoby, które wstąpiły do wojska, a ci, u których wciąż była, rozpaczali jeszcze bardziej.
Bo nie było nic okropniejszego od tej niewiedzy, która spędzała nam sen z powiek, wiesz skarbie? Na pewno wiesz, bo przecież też musiałeś się o mnie martwić.
Nigdy Ci tego nie napisałem, nigdy już też się tego nie dowiesz, ale nie byłem z Jeonghanem nawet przez chwilę. Nie umiałbym, wciąż kochając Ciebie.
Kochając mojego Yooniego, który wyciągnął do mnie pomocną rękę, z którym chodziłem na przeróżne place zabaw, który obdarował mnie najwspanialszą miłością, o jakiej inni mogą tylko pomarzyć.
Pisząc to, mam uśmiech na twarzy i wierzę, że gdziekolwiek teraz jesteś, że jeśli niebo istnieje, to też teraz posyłasz mi swój promienny uśmiech, który tak kochałem swego czasu oglądać.
° Jakoś tak się złożyło, że wszystkie prace dobiegają powoli końca i w tym wypadku nie jest inaczej ✌
