Çok geç değil sevmek için. Sadece bir adım atmak gerek. Elinden tutmak, gözlerinin içine bakmak... Tam konuşacağı sırada dudaklarına yapışmak...
Seni seviyorum diyebilmenin en güzel yöntemi değil mi bu?
Dokunmak!
Özledim seni diyebilmenin verdiği huzur... Kocaman açılan kollar ve işte sarılmak... Gözlerini yumup o mis kokuyu içine, en derinlerine, iliklerine kadar çekmek huzuru... ve asla doyamamak sevgiye, sevgiliye...
Her şeye rağmen, gitmen gerekiyorsa gidersin. Zordur kelimelerin sökülmesi ağzından ama söylersin. Geriye dönüp bakmak istemezsin. Geride bıraktığından ziyade kendi derdine düşmüşsündür aslında... Yapabilecek miyim onsuz? Ķiminle yiyeceğim o en sevdiğim dondurmayı? Sabah kim uyandıracak beni, başıma bir şey gelirse kimi arayacağım şimdi ben? En önemlisi kim ısıtacak yatağımın diğer yanını..?
Gururlusun, ne olursa olsun geriye dönemezsin. Bir kere sen söyledin... Yıkık, aciz ve taviz veren olamazsın. Sevgi... O da neydi?
Oturdun, ağlıyorsun fakat bunu bir sen biliyorsun. Bir süre sonra yine dönüyorsun zamana. Hiçbir şey olmamışçasına müthiş bir mutlulukla... Geçmişte takılı kalmamak bunun adı, kaldığın yerden devam etmek... Zamanının çok gerisinde kalmış olduğumdan sebep, takılıyorum bunlara.
Ben unutamıyorum, unutmuyorum seni. Seni sevdiğimi... İşte bundan sebep terk etmiyorum seni.❤
