Kırmızı Başlıklı Kız
Şimdi yine başa dönsek o en başa... Sen bizim için kaygılansan ve biz tüm bu düşüncelerin yersiz olduğuna inandırmaya çalışsak seni... ve sen, her şeye rağmen durmadan çabalasan yine...
Kırmızı başlıklı kızın bir prensi yoktu. Etrafta çok fazla yaşlı kurt vardı ve korunması gereken bir babaanne. Bizim korumamız gereken işte o babaanneydi. Senin de tek yapman gereken etraftaki yaşlı kurtları yere sermek... Her ikisi de birbirine bağlıydı bu görevlerin birimiz başarısız olursak aslında hepimiz başarısız olacaktık. Şimdi kim başarısız oldu diye sormak istemiyorum. Sadece affetmek istiyorum sonsuza kadar. Geçmişi düşünmeden yaşamak ve düzeltmeye çalışmak dağılanları... Artık her şey çok daha zor. Biliyorum, yaşlandık. Eskisi kadar güçlü değiliz. Çabuk kırılıyoruz mesela ya da çabuk öfkeleniyor ve hatta tahammül edemiyoruz çoğu zaman en sevdiğimize.
Sen bilmezsin ben hep gözyaşlarından öpüyorum seni. Gülümsüyorsun, istemsiz. O an, işte o an bir umut var diyorum. Korkuyorsun. Tekrar yara almak seni öldürecek anlıyorum. Her şeye rağmen yeniden son gücümüzle denesek...
Ben tüm ümitlerini o sofrada bırakmış bir adama inanmak istedikçe kaçıyorsun. Korkaksın. Kimden korkarsın anlamam ki... Anlatmazsın ki içindeki yangını, fırtınayı, çölü... Oysa çöldeki su kadar muhtacız sana. Göremiyor, anlayamıyorsun.
Sen çoktan inanmışsın en yaşlı kurda. Seni inandırmış kendine. Duymuyorsun, içinde kanayan bir kalp var. Dokunmama izin versen ilacı bende.
Bilmiyorsun; kırmızı başlıklı kız inandığı adamın, yaşlı kurdu öldürüp babaanneyi kurtarmasını bekliyor hâlâ. Kurtardığında boynuna atılıp beni neden bu kadar beklettin diye sormayacak. Sadece sarılacak sımsıkı sarılacak...
Ayşe Özge...
